Ehl-i Abâ Hadisi

Günümüz dünyasında Ehl-i Abâ Hadisi geniş bir toplum yelpazesi için önemli bir konu haline geldi. Ehl-i Abâ Hadisi ortaya çıkışından bu yana farklı alanlarda büyük bir etki yaratarak tartışmalara, tartışmalara ve çelişkili görüşlere yol açtı. Etkisi sınırları aştı ve konuyla ilgili uzmanların yanı sıra genel olarak nüfusun ilgisini çekti. Alaka düzeyi göz önüne alındığında, Ehl-i Abâ Hadisi ile ilgili tüm hususları ayrıntılı ve objektif bir şekilde analiz etmek, etkilerini, sonuçlarını ve olası çözümlerini anlamak önemlidir. Bu yazıda, küresel ilgi gören bu konu hakkında eksiksiz ve zenginleştirici bir bakış açısı sağlamak amacıyla Ehl-i Abâ Hadisi olgusunu kökeninden mevcut durumuna kadar kapsamlı bir şekilde inceleyeceğiz.

Makale serilerinden
Allah
İmâmet İnancı
Şiîliğin bayram, mâtem ve anı günleri
Şiiliğin tarihi
İmâmî Mezhepler
Ehl-i Abâ Hadisi
Kutsal kadınlar

Ehli Aba (Arapça: حديث الكساء) veya Ehli Kisa hadisi, İslam peygamberi Muhammed'in sırtında abası olduğu halde, abanın altına, Fatıma'yı, Ali bin Ebu Talib'i, Hasan'ı ve Hüseyin'i alması ve Ahzab Suresi'nin "Ey Ehli Beyt! Allah sizden günahı gidermek ve sizi tertemiz kılmak istiyor." mealindeki 33. ayetini okumasını anlatır. Ehl-i Aba olayı, Şiilikteki İmametin köklerinin dayandığı önemli olaylardandır.

Sünni kaynaklarda hadis

Müslim, Sünnilerce en sağlam hadis kaynakları arasında sayılandan Sahih-i Müslim'de, Peygamber'in eşi Ayşe'den şöyle nakleder:[1]

"Bir gün Peygamber sırtında yünlü bir aba ile evden çıktı. Onu gören Hasan bin Ali yanına geldi, Peygamber ona abasının altına girmesini söyledi. Sonra Hüseyin geldi. Peygamber onu da abasının altına aldı. Sonra Fatıma geldi, peygamber onu da abasının altına aldı. Daha sonra da Ali geldi, peygamber onu da abasının altına aldı. Sonra peygamber “Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden günahı gidermek ve sizi tertemiz kılmak istiyor.” (Ahzab, 33) mealindeki ayeti okudu."

Şia kaynaklarında hadis

Şia kaynaklarında da hadis benzer şekilde nakledilmektedir.[2]

Kaynakça

  1. ^ Sahih-i Müslim, c.4, s.1883, hadis.2424 (Kitab-ı Fezâili’l-Sahabe, bab-ı fezâil-i Ehl-i Beyt, 44500).
  2. ^ Abdullah el-Behrani “Avâlim’ül Ulûm vel-Meârif” C.11, S.635-642; Allame Turayhi, “Müntehab-ül Kebir” S.359 Lübnan Bas.; Fahrettin et-Turayhi (Ö.1085) “el-Müntehab Fi Cem’il Merâsi vel-Hutab” C.2, S.253-255 1.Bas.eş-Şerif er-Radıy Menşuratı.; Şeyh Keni “Nûr-ul Afâk” S.4 Tahran baskısı.;El-Meraşi Et-Tüsteri “Şerh-i İhkak-ul Hakk ve İzhâk’ul Bâtıl” c.2, s.555-557; Şeyh Abbas Kummi “Mefâtih’ül Cinân” S.382-384; Eş-Şeyh eş-Şerifi “Kelimât’il İmam’il Hüseyin” S.51-53; Seyyid Mürtezâ Hüseyni “Hz.Fatıma’nın Faziletleri” S.140-153; Eş-Şeyh Muhammed Fadıl el-Mesudi “Esrâr’ül Fatimiyye” S.183-184; El-Hâc Hüseyn eş-Şâkiri “Mines Siyret Hadrat Fatima Aleyhesselâm” S.40-47 H.1420 1. Bas.; Hüseyn eş-Şâkiri “Men Hüve İmam Zemânek” S. 93-99 H.1418 1. Bas.