Algı felsefesi

Resimde ne olduğunu görüyor muyuz? Görüntünün A ve B olarak işaretlenmiş iki alanı ve bunları birbirine bağlayan dikdörtgenin hepsi aynı gölgede: gözlerimiz otomatik olarak silindirin gölgesini düzeltir.

Algı felsefesi, algısal deneyimin doğası ve algısal verilerin durumuyla, özellikle de dünya hakkındaki inançlar veya dünya hakkındaki bilgilerle nasıl ilişkili olduklarıyla ilgilidir. Herhangi bir açık algı açıklaması, çeşitli ontolojik veya metafizik görüşlerden birine bağlılığı gerektirir. Filozoflar, nesnelerin algılarının ve bunlarla ilgili bilgi veya inançların bireyin zihninin yönleri olduğunu varsayan içselci açıklamaları ve bunların bireyin dışındaki dünyanın gerçek yönlerini oluşturduklarını belirten dışsalcı açıklamaları birbirinden ayırır. Son zamanlardaki felsefi çalışmalar, tek görme paradigmasının ötesine geçerek (örneğin, koku almanın benzersizliğini araştırarak) algının felsefi özelliklerini genişletmiştir.

Algı kategorileri

Algı içsel ve dışsal olarak kategorize edilir.

Algı felsefesi esas olarak dış algı ile ilgilidir.

Algı'nın bilimsel açıklaması

Bir gözlemciden belirli bir uzaklıkta bulunan bir nesne, ışığı her yöne yansıtacak, bunların bir kısmı gözlerin kornealarına düşecek ve burada her bir retinaya odaklanarak bir görüntü oluşturacaktır. Bu iki farklı görüntünün elektrik çıktısı arasındaki eşitsizlik, ya lateral genikulat çekirdek seviyesinde ya da 'V1' olarak adlandırılan görsel korteksin bir bölümünde çözülür. Çözümlenen veriler, bazı alanların özel işlevlere sahip olduğu görsel kortekste daha fazla işlenir, örneğin, V5 alanı hareketin modellenmesinde ve V4'ün renk eklenmesinde yer alır. Deneklerin deneyimleri olarak rapor ettikleri sonuçtaki tek görüntüye 'algı' denir. Hızla değişen sahneleri içeren çalışmalar, algının zaman gecikmelerini içeren çok sayıda süreçten kaynaklandığını gösterir. Son fMRI çalışmaları yüzler gibi şeylere ilişkin rüyalar, tasavvurlar ve algılara, beynin fiziksel görmeyle ilgili olan aktivitesi eşlik eder. Duyulardan kaynaklanan ve içsel olarak oluşturulan görüntüler, daha yüksek kortikal işlem seviyelerinde paylaşılan bir ontolojiye sahiptir.

Ses, kulaktaki koklea tarafından algılanan basınç dalgaları cinsinden analiz edilir. Gözlerden ve kulaklardan gelen veriler bir 'sınırlı' algı oluşturmak için birleştirilir. Bunun nasıl üretildiği sorunu, bağlama sorunu olarak bilinir.

Algının felsefi açıklaması

Qualia'nın doğası gibi önemli felsefi problemler, algı epistemolojisinden algı yoluyla bilgiyi nasıl elde edebileceğimizden türer. Algının biyolojik olarak incelenmesinde saf gerçekçilik kullanılamaz. Bununla birlikte, naif gerçekçiliğin biyoloji dışında değiştirilmiş biçimleri savunulmaktadır. Ortakgörü felsefesi'nin on sekizinci yüzyıldaki kurucusu Thomas Reid, duyumun bir dizi veri aktarımından oluştuğu fikrini formüle etti, ancak algı ile dünya arasında hala doğrudan bir bağlantı olduğunu da açıkladı. Doğrudan gerçekçilik olarak adlandırılan bu fikir, postmodernizmin yükselişiyle yeniden popüler hale geldi.

Sınırlı Görsel Alan

Uzamsal düşünce

Hem realistler hem de anti-realistler için ortak olan bir algı yönü, zihinsel veya algısal alan fikridir. David Hume, nesnelerin renk ve katılık özelliklerine sahip oldukları için uzamış göründükleri sonucuna vardı. Popüler bir modern felsefi görüş, beynin görüntüleri içeremeyeceği, bu nedenle uzamsal algımızın fiziksel şeyler tarafından işgal edilen gerçek alandan kaynaklanması gerektiğini öne sürer. Ancak, René Descartes'ın fark ettiği gibi, algısal uzayın yansıtmalı bir geometrisi vardır, içindeki şeyler sanki bir noktadan görülüyormuş gibi görünür. Perspektif olgusu, geometrik yapılandırma projeksiyonlarında algısal alanın görünürlüğünü doğrulayan 11. yüzyıl bilgesi Alhazen'e (İbn al-Haytham) dayanan Rönesans'taki sanatçılar ve mimarlar tarafından yakından incelenmiştir. Matematikçiler algıdaki şeylerin düzenini tanımlayabilen karmaşık Minkowski uzayı gibi birçok projektif geometri türünü biliyorlar (bkz. retina görüntüsünün düzeni (retinotopi olarak bilinir). Bunların nasıl bilinçli deneyim haline geldiği veya olup olmadığı hala bilinmemektedir (bkz. McGinn (1995)).

Uzamsal düşünce ve ötesi

Geleneksel olarak, algının felsefi araştırması, duyusal algı paradigması olarak görme duyusuna odaklanmıştır. Bununla birlikte, koku alma gibi diğer duyusal modaliteler üzerine yapılan çalışmalar, algının karakteristik veya temel özelliklerini düşündüğümüz şeylere meydan okuyabilir. Örnek olarak koku alma. Uzamsal düşünce, uyaranların mekansal yapılarını ayrı sinirsel yapılar ve temsiller üzerine haritalayan bir "haritalama" paradigmasına dayanır. Ancak koku alma bilimi algının aynı zamanda bir çağrışımsal öğrenme, gözlemsel iyileştirme ve bağlama bağlı bir karar verme süreci meselesi olduğunu göstermiştir. Bu keşiflerin algı felsefesi üzerindeki sonuçlarından biri, kavramsal imgeler gibi yaygın algısal etkilerin, uyaranın kendisinin topolojisinden ziyade sinir mimarisine ve gelişimine daha fazla yönelmesidir.

Kaynakça

  1. ^ a b cf. http://plato.stanford.edu/entries/perception-episprob/ 27 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. BonJour, Laurence (2007): "Epistemological Problems of Perception." Stanford Encyclopedia of Philosophy, accessed 1.9.2010.
  2. ^ Ann-Sophie Barwich (2020). Smellosophy: What the Nose tells the Mind. Harvard University Press. s. 384. ISBN 9780674983694. 20 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2021. 
  3. ^ see Moutoussis and Zeki (1997)
  4. ^ "Brain decoding: Reading minds". 13 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2021. 
  5. ^ Chalmers DJ. (1995) "Facing up to the hard problem of consciousness." Journal of Consciousness Studies 2, 3, 200–219
  6. ^ Smythies J. (2003) "Space, time and consciousness." Journal of Consciousness Studies 10, 3, 47–64.
  7. ^ "La perception de la profondeur: Alhazen, Berkeley et Merleau-Ponty". Oriens-Occidens, CNRS. Centre National de la Recherche Scientifique. 5: 171-184. 2004. 
  8. ^ Nader El-Bizri (2007). "In Defence of the Sovereignty of Philosophy: al-Baghdadi's Critique of Ibn al-Haytham's Geometrisation of Place". Arabic Sciences and Philosophy. Cambridge University Press. 17: 57-80. doi:10.1017/s0957423907000367. 
  9. ^ Barwich, Ann-Sophie (2020). Smellosophy: What the Nose tells the Mind. Harvard University Press. s. 310. ISBN 9780674983694. 
  10. ^ "Nautilus | Science Connected". Nautilus. 11 Aralık 2020. 15 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2020. 
  11. ^ Barwich, Ann-Sophie (2020). Smellosophy: What the Nose tells the Mind. Harvard University Press. s. 311. ISBN 9780674983694. 

Ayrıca bakınız

Daha fazlası

Dış bağlantılar