Tarımcılık

Günümüz dünyasında Tarımcılık büyük önem kazanmış ve hem uzmanların hem de kamuoyunun ilgisini çeken bir konudur. Tarımcılık ortaya çıkışından bu yana sürekli tartışmalara yol açtı, çelişkili görüşler üretti ve çeşitli alanlarda bir dizi araştırma ve analizi tetikledi. Bu makale, bu konuyu kapsamlı bir şekilde ele almayı ve günümüz toplumundaki önemini, etkisini ve alaka düzeyini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, bugün çok alakalı olan bu konuya ilişkin geniş ve zenginleştirici bir vizyon sağlamak amacıyla Tarımcılık ile ilgili farklı bakış açıları ve argümanlar araştırılacaktır.

Romanya'da hasat zamanı, 1920

Tarımcılık (İngilizce: Agrarianism), daha bütün ve mutlu bir hayat için toprağın ekimiyle veya tarım ile uğraşmanın gerekli olduğuna vurgu yapan bir toplum ve siyaset felsefesidir.

Felsefesi

1969'da yazdığı Amerikan Edebiyatında Tarımcılık (en: Agrarianism in American Literature) kitabında M. Thomas Inge(en) tarımcılığı şu ilkelerle tanımlar:

  • Toprağın ekilmesi doğrudan doğa ile teması sağlar; doğayla temas içerisinde tarımcı Tanrı ile daha yakın bir ilişki ile kutsanır. Tarımcılık içinde olumlu ruhsal bir iyilik barındırır; tarımcı "onur, mertlik, kendine güven, cesaret, ahlak bütünlüğü ve konukseverlik" özelliklerini kazanır ve karmaşadan bir ürün ortaya çıkartırken Tanrı'nın izini takip etmiş olur.
  • Tarımcı "bir kimlik duyarlığına, tarihsel ve dinsel bir hassasiyete, psikolojik ve kültürel olarak çok yararları olan sağlam bir aile, toprak ve konuma aitlik duygusuna" sahiptir. Hayatın bu şekildeki armonisi insanlık dışı bir hale dönen parçalanmış ve yabancılaşmış modern hayatın tecavüzüne engel olmaktadır.
  • Tam tersi olarak, tarımcılık tam bir bağımsızlık ve kendine yeterlik önermektedir. Dünya düzeni içinde somut ve dengeli bir konumu vardır. Ancak kent hayatı, kapitalizm ve teknoloji, içimizdeki ahlaksızlığı ve zayıflığı beslerken bizim bağımsızlığımızı ve bütünlüğümüzü parçalamaktadır. Tarım topluluğu, doğanın ritmine uyarken, modern toplumun dengesizliklerine karşı engelleme ve korumayı diğer tarımcılarla emek ve iş birliği dayanışması ile sağlayabilecektir. Tarım topluluğu insan ırkının model topluluğudur.

Tarihçe

1910'larda ve 1920'lerde, tarımcılık önemli oranda bir ilgi topladı ancak savaş sonrası dönemde gündemden düştü. Ancak çevrecilik-çevre hareketi ile ilişkilenerek tekrar gündeme geldi ve taraftar toplamaya başladı.

Son zamanlardaki tarımcı düşünürler bazen yeni tarımcı Gene Logsdon gibi isimleri içermektedir. Bu kişiler dünyayı tarım gözlükleriyle görmekle belirginleşmişlerdir. Inge'nin yukarıda yer alan ilkelerinin çoğu bu Yeni Tarımcılığa uyarlansa da tek bir din veya ataerkil duyarlılığından belli ölçülerde uzaklaşılmıştır.

Benzer toplumsal hareketler

Tarımcılık toprağa dönüş hareketi ile aynı değildir ancak bu terimlerle onu değerlendirmek yardımcı olabilir. Tarımcı hareket insanları ilerlemeye karşı çıkmalarını istememektedir ancak daha çok dünyanın temel güzelliklerine, modern toplumlarda daha sınırlı ekonomik ve siyasi topluluk olmaya ve basit yaşamaya—ki bu son zamanlardaki toplumsal ve ekonomik gelişmelerin "ilerlemeci" yanlarının sorgulanmasına da gitmektedir—yoğunlaşmasını istemektedir. Tarımcılık bu arada ürün ve endüstriyel ölçekte yoğunlaşması nedeniyle endüstriyel tarımcılık olarak algılanmamalıdır.

Ünlü tarımcılar

Tarımcı sözcüğü (İng. Agrarian) Horace ve Virgil'den Thomas Jefferson'la, Deneyüstücülerden Ralph Waldo Emerson'la, Henry David Thoreau ile, 1920'lerin ve 1930'ların Güneyli Tarımcılar hareketi ile (aynı zamanda Vanderbilt Tarımcıları olarak da bilinmektedirler) ve günümüzde Wendell Berry, Gene Logsdon, Allan Carlson, Victor Davis Hanson ve Michael Bunker ile birlikte anılmaktadır. Bulgaristan Tarımcı Milli Birlik partisi lideri Aleksandar Stamboliyski 1920-1923 arasında bir tarımcı partinin tek partilik tarımcı hükûmetinde başbakan olmuş tek kişidir.

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar