Ergatif dil

Bugün Ergatif dil, farklı alanlarda büyük ilgi ve tartışma yaratan bir konudur. Politikadan bilime, kültüre ve topluma kadar Ergatif dil dünya çapında milyonlarca insanın dikkatini çekti. Zaman ilerledikçe, Ergatif dil'i derinlemesine anlamanın ve analiz etmenin önemi giderek daha belirgin hale geliyor çünkü etkisi günlük hayatımızın birçok yönüne yayılıyor. Bu makalede, çalışma ve yansıma konusu olmaya devam eden bir konuya ışık tutmak amacıyla Ergatif dil'in farklı boyutlarını ve mevcut bağlamdaki ilgisini araştıracağız.

Ergatif dil veya özegeçişli dil,[1] geçişsiz eylemlerin öznesinin, geçişli eylemlerdeki nesne gibi davrandığı dildir. Baskça, Maya dilleri, Hintçe, Güney Kafkas dilleri, Kuzeydoğu Kafkas dilleri, Kuzeybatı Kafkas dilleri, Kürt dilleri[2] Tibetçe, Trans-Yeni Gine dilleri, Çipça dilleri, Çinuk dilleri, Eskimo - Aleut dilleri, Saliş dilleri, Çimmesyan dilleri, Assam dili, Çukçice ve çoğu Avustralya Aborjin dili günümüzde konuşulan; Urartuca, Sümerce[3] ve Hurrice ise ölü ergatif dillere örnek olarak verilebilir. Öznenin hem geçişsiz hem de geçişli eylemlerde aynı durum örüntüsünü koruduğu diller ise yalın-belirtme dilleri olarak adlandırılır.

Kaynakça

  1. ^ İmer, Kâmile; Özsoy, Sumru; Kocaman, Ahmet (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. s. 207. 
  2. ^ Mahalingappa, Laura Jahnavi (2009). The acquisition of split-ergativity in Kurmanji Kurdish (Ph.D. tez). The University of Texas at Austin. 15 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2016. 
  3. ^ Michalowski, P. (1980). "Sumerian as an Ergative Language I". Journal of Cuneiform Studies. 32 (2): 86-103. doi:10.2307/1359671. JSTOR 1359671.