Yemen'in vize politikası

Bu makalede Yemen'in vize politikası'in büyüleyici dünyasına dalacağız, onun kökenlerini, ayırt edici özelliklerini ve günümüz toplumu üzerindeki etkisini keşfedeceğiz. Yemen'in vize politikası çok eski zamanlardan beri insanlığın ilgisini ve merakını uyandırmış, zaman ve mekânı aşan tartışmalara ve düşüncelere yol açmıştır. Tarih boyunca Yemen'in vize politikası, günlük yaşamın önemli yönlerini etkileyerek ve kültürel sınırları aşarak silinmez bir iz bıraktı. Bu makale aracılığıyla, Yemen'in vize politikası'in içerdiği gizemleri ve harikaları derinlemesine incelemeyi ve okuyucuya bu tartışılmaz alaka meselesi hakkında zenginleştirici ve aydınlatıcı bir bakış açısı sunmayı öneriyoruz.

Yemen vize politikası

Vizeden muaf ülkelerden birinden gelinmediği sürece Yemen ziyaretçileri, Yemen'in dış temsilciliklerinden vize almak zorundadır.[1] 2010 Ocak ayına kadar Yemen'e yaklaşık 50 ülke vatandaşına, varışta vize verme politikası bulunmaktaydı.[2]

Varışta vize

Aşağıdaki 12 ülkenin vatandaşları 3 aya kadar geçerli Yemen'e varışta vize alabilirler:[3][4][5]

İsrail

İsrail vizesine (ya da diğer İsrail giriş belgeleri) sahip Ziyaretçilerin ülkeye girişi yasaktır.[7]

Sıradan olmayan pasaportlar

Diplomatik ve resmi / hizmet / Hususi Küba, Çek Cumhuriyeti, Cibuti, Etiyopya, Moritanya, Fas, Pakistan, Türkiye pasaport sahipleri ve Lübnan, Macaristan ve Filistin'in diplomatik pasaport sahipleri vardıklarında vize alabilirler.

Kaynakça

  1. ^ "Visa Information - Yemen". Timatic. IATA. 14 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2013. 
  2. ^ "Yemen stops issuing tourist visas on arrival to foreigners". 11 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2015. 
  3. ^ "Visa Regulation". 26 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2014. 
  4. ^ [ölü/kırık bağlantı]
  5. ^ [ölü/kırık bağlantı]
  6. ^ Mısır'dan gelmesi gerekir.
  7. ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2015.