Toyota Savaşı

Bu yazıda bugün Toyota Savaşı konusunu ve alaka düzeyini inceleyeceğiz. Toyota Savaşı, her yaştan ve her kökenden bireylerin dikkatini çeken ve toplumda artan bir ilgi uyandıran bir konudur. Tarih boyunca Toyota Savaşı, bilim ve teknolojiden kültür ve sanata kadar birçok alanda önemli bir rol oynamıştır. Bu anlamda, Toyota Savaşı'in günlük yaşamlarımız ve toplumun bir bütün olarak gelişimi üzerindeki etkisini iyice analiz etmek önemlidir. Bu makale, multidisipliner bir yaklaşımla Toyota Savaşı ile ilgili çeşitli yönlere ışık tutmayı ve bu konuda kapsamlı ve zenginleştirici bir vizyon sağlamayı amaçlamaktadır.

Toyota Savaşı
Çad-Libya Savaşı ve Soğuk Savaş

2008'de bir Toyota Land Cruiser kamyonetindeki Çad askerleri. 1986–1987 çatışmasına bu tür araçlar adını verdi.
Tarih16 Aralık 1986-11 Eylül 1987
Bölge
Libya-Çad sınırı
Sonuç Çad zaferi
Taraflar
Libya
CDR		  Çad
 Fransa
Komutanlar ve liderler
Libya Muammer Kaddafi
Libya Halife Hafter
Çad Aşeyh İbn-Ömer		 Çad Hissène Habré
Çad Hasan Cemus
Çad Idriss Déby
Fransa François Mitterrand
Fransa Jean Saulnier
Güçler
Libya: 90,000[1]
CDR: 1,000[2]		 FANT: 28,000[3]
FAP: 1,500–2,000[4]
Fransa: ~1,500
Kayıplar
7,500 ölü
1,000 esir
800 tank ve ZPT
28 uçak[5]		 1,000 ölü[5]
1 Fransız Puma helikopteri

Toyota Savaşı (Arapça: حرب تويوتا Harb Tuyuta, Fransızca: Guerre des Toyota), 1987 yılında Kuzey Çad'da ve Libya-Çad sınırında gerçekleşen Çad-Libya Savaşı'nın son aşaması olan savaştır. Adını Çad birliklerinin Libya güçlerine karşı savaşta hareket kabiliyetini sağlamak amacıyla öncelikli olarak kullanılan Hilux ve Land Cruiser olmak üzere Toyota marka kamyonetlerden almaktadır.[6] Savaş, Libya için ağır bir yenilgi ile sonuçlandı, Amerikan kaynaklarına göre ordunun onda birini kaybetti, 7,500 asker öldü ve 1.5 milyar dolar değerinde askerî teçhizat imha edildi ya da ele geçirildi.[7] Çad kayıpları ise yaklaşık 1.000'dir.[5] Libyalı general Halife Hafter ise savaş sonunda Çad kuvvetlerine esir düştü.

Notlar

  1. ^ H. Metz, Libya, p. 254
  2. ^ The Americana Annual, 1988, 180
  3. ^ M. Azevedo, Roots of Violence, p. 119
  4. ^ The Economic Cost of Soviet Military Manpower Requirements, 143
  5. ^ a b c Pollack 2002, s. 397
  6. ^ A. Clayton, Frontiersmen, p. 161
  7. ^ Simons 2004, s. 58

Kaynakça