Prohairesis
Bu yazıda Prohairesis'in büyüleyici dünyasını ve bu konunun/kişinin/tarihin bize sunduğu her şeyi keşfedeceğiz. Toplum üzerindeki etkisinden mevcut bağlamdaki önemine kadar, okuyucuya eksiksiz ve zenginleştirici bir vizyon sağlamak için Prohairesis'in her yönünü kapsamlı bir şekilde analiz edeceğiz. Veriler, analizler ve uzman görüşleriyle bu konuyu/kişiyi/tarihi anlama yolunda bir adım daha atacağız ve bizi bu konunun hayatımızdaki önemi ve yansımaları üzerinde düşünmeye davet edeceğiz. Kendinizi Prohairesis'in heyecan verici evrenine kaptırmaya hazır olun!
 | Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Temmuz 2024) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
 | Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. (Şubat 2022) |
Prohairesis (Grekçe : προαίρεσις ; "ahlaki karakter", "arzu", "irade", "tercih", "niyet" veya "ahlaki tercih" olarak muhtelif şekillerde tercüme edilir.), Epiktetos'un Stoa felsefesindeki temel mefhumdur. İntibaları tasdik etme veya etmemek ile alakalı tercihleri temsil eder. Bu mefhum felsefeye ilk kez Aristoteles tarafından yazılan Nikomakhos'a Etik kitabında karşımıza çıkmaktadır. Epiktetos'a göre insanı diğer tüm mahlukattan ayıran yetenek budur.
Epictetus'un İzahı
Epiktetos'a göre, tasarrufumuz dahilinde olan şeyler dışında hiçbir şey tam olarak ne iyi ne de kötü olarak kabul edilmez, tasarrufumuzda olan ve kontrol edebileceğimiz tek şey, tercih kabiliyetine sahip oluşumuz yani kendi irademizdir (prohairesis). intibalarımızı muhakeme için kullandığımız Misalen, bir kişi bizim için ciddi bir şey söylüyorsa, bu kötü değildir; ya da iltifat edilirse, bu iyi değildir, çünkü bu tür şeyler haricidir ve bizim kontrolümüzde değildir. Tercih gücünü kullanarak, sükuneti korumak mümkündür. Buna mukabil, insanlar tenkit edilirken müteessir olduğunda ya da iltifat karşısında memnun olduğunda, bu ahlaki bir kötülüktür, zira onların elinde olmayan şeylerin (tenkit ya da iltifat gibi) bir değeri olduğunu düşünerek yanlış bir hükme varmışlardır ve böylece kendilerini kötü hissederler. kendi hayatlarının kontrolünü bir ölçüde başkalarının ellerine bırakırlar.