Otoriteryen demokrasi

Bu makale Otoriteryen demokrasi konusunu derinlemesine ele alacak, farklı yönlerini keşfedecek ve mevcut bağlamda önemini ortaya çıkaracaktır. Otoriteryen demokrasi günlük yaşamın çeşitli alanlarına olan etkisi nedeniyle uzun süredir ilgi ve tartışma konusu olmuştur. Yıllar boyunca Otoriteryen demokrasi, günümüz toplumundaki alaka ve etkisini gösteren çok sayıda düşünce ve analize yol açtı. Bu makale aracılığıyla, okuyucunun günümüz dünyasında kapsamını ve önemini anlamasını sağlayacak kapsamlı ve ayrıntılı bir vizyon sunarak Otoriteryen demokrasi'e ışık tutmaya çalışacağız.

Makale serilerinden
Demokrasi
Temel Biçimler
Türler
İlgili konular

Otoriteryen demokrasi, otoriterliğe dayanan, egemen sınıf tarafından idare edilen devletlerde görülen bir demokrasi türüdür.[1] Otoriteryen demokrasi "organik demokrasi" olarak da bilinir.[2][3] Faşizm ve Stalinizm için çoğunlukla totaliter demokrasi ifadesi kullanılır.[4][5]

Otoriter demokrasi ilk olarak Bonapartizm tarafından geliştirildi ve kullanıldı.[6] Bonapartist otoriter demokrasi anlayışı, Emmanuel Joseph Sieyès'in “Aşağıdan güven, yukarıdan otorite” atasözüne dayanıyordu ve halkın ihtiyaçlarına cevap veren aydınlanmış bir otorite olması gerektiğini iddia ediyordu.[7][8]

Otoriter demokrasi, faşizmi otoriter bir demokrasi biçimi olarak sunan faşistler tarafından destekleniyordu. Vatandaşların eşitliğini varsayan çoğunlukçu demokraside olduğu gibi geleneksel demokrasi kavramını açıkça reddeder. Faşizmde otoriter demokrasi kavramı İtalyan faşist siyaset teorisyeni Giovanni Gentile tarafından geliştirilmiş ve İtalyan Faşist lider Benito Mussolini tarafından kullanılmıştır.[1] Daha sonra Naziler otoriter demokrasi kavramını desteklediler.[9][10]

Kaynakça

  1. ^ a b Arblaster, Anthony (1994). "Democracy". Concepts in Social Thought. Minneapolis, Minnesota, US: University of Minnesota Press: 48. 
  2. ^ Martin Blinkhorn. Fascists and conservatives: the radical right and the establishment in twentieth-century Europe. Routledge, 1990, 2003. p. 144.
  3. ^ Blamires, Cyprian, World Fascism: a Historical Encyclopedia, Volume 1 (Santa Barbara, California: ABC-CLIO, Inc., 2006) p. 232.
  4. ^ Jacob Leib Talmon, Yehoshua Arieli, Nathan Rotenstreich. Totalitarian democracy and after. London, England, UK; Portland, Oregon, US: FRANK CASS PUBLISHERS, 2002. p. 174.
  5. ^ Roland N. Stromberg. Democracy: a short, analytical history. Armonk, New York, US: M.E. Sharpe, 1996. p. 94.
  6. ^ John Alexander Murray Rothney (1969). Bonapartism after Sedan. Cornell University Press. ss. 293. 
  7. ^ William Herbert, Cecil Smith (1996). Second Empire and Commune: France. Longman. s. 12. 
  8. ^ Geoffrey Bruun (1965). Europe and the French imperium. Harper & Row. s. 68. 
  9. ^ Von Kuehnelt-Leddihn, Erik R. The Bohemian Background of German National Socialism: The D.A.P., D.N.S.A.P. and N.S.D.A.P. Journal of the History of Ideas. 
  10. ^ Paul., Blamires, Cyprian. Jackson,. World fascism : a historical encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 978-1-84972-957-4. OCLC 730934386.