Louis Jacquinot

Louis Jacquinot dünyasında bu konu etrafında dönen sonsuz soru ve tartışmalar var. Louis Jacquinot, kökeninden günümüz toplumu üzerindeki etkisine kadar hayranlık ve sorgulama konusu olmuştur. Bu makalede, Louis Jacquinot'in farklı yönlerini inceleyeceğiz, en alakalı yönlerini ve çeşitli alanlardaki etkisini analiz edeceğiz. Disiplinlerarası bir yaklaşımla, Louis Jacquinot'in daha geniş ve daha derin anlaşılmasına katkıda bulunacak farklı ve zenginleştirici bakış açıları sunarak bu konuya ışık tutmaya çalışacağız.

Louis Jacquinot
Denizaşırı İllerden sorumlu Devlet Bakanı
Görev süresi
14 Nisan 1962 - 8 Ocak 1966
Devlet Bakanı
Görev süresi
1 Haziran 1958 - 24 Ağustos 1961
Gaziler ve Savaş Mağdurları Bakanı
Görev süresi
28 Ekim 1949 - 10 Temmuz 1951
Meuse 1. seçim çevresi milletvekili
Görevde
Makama geliş
9 Aralık 1958 - 8 Şubat 1959; 6 Aralık 1962 - 7 Ocak 1963; 3 Nisan 1967 - 1 Nisan 1973
Meuse milletvekili
Görevde
Makama geliş
1 Mayıs 1932 - 31 Mayıs 1942; 21 Ekim 1945 - 8 Aralık 1958
Kişisel bilgiler
Doğum 16 Eylül 1898
Gondrecourt-le-Château (Meuse), Fransa
Ölüm 14 Haziran 1993 (94 yaşında)
Paris, Fransa
Partisi Sosyalist Parti
Evlilik(ler) Simone Lazard (1899-1991)
Mesleği Siyasetçi, memmur

Louis Jacquinot (d. 16 Eylül 1898, Gondrecourt-le-Château (Meuse) - ö. 14 Haziran 1993, Paris), Fransız siyasetçi, eski bakan[1].

Kariyeri

Paris'te hukuk eğitimi görürken, 1916 yılında eğitimini durdurup savaşa katılmıştır. 1920'de hukuk eğitimini tamamlamış ve ardından Paris istinaf mahkemesinde avukatlık yapmıştır. 1930 yılında Savaş Bakanı André Maginot'nun kabine şefi olmuştur. 1932 yılında Meuse milletvekili seçilmiş ve Cumhuriyetçi Merkez grubuna dahil olmuştur. 1936 yılından itibaren ise Bağımsız Radikaller ve Sol Cumhuriyetçiler İttifakı meclis grubunda bulunmuştur.

21 Mart 1940'ta hükûmette yer almış, 10 Mayıs'ta görevden ayrılmış ve savaşa dahil olmuş, 11 Haziran'da da ciddi şekilde yaralanmıştır. Mareşal Pétain'in politikalarına ve ateşkese karşı çıkmış, birkaç ay gözetim altında tutulmuş ve Pétain'e geniş yetkiler veren oylamada bulunamamıştır. Daha sonra sivil hayata dönmüş, direnişçiler arasında yer almış, 1942'de Marsilya'da tutuklanmış, Londra'ya kaçmaya çalışsa da ilk denemesinde başarısız olmuş ve ikinci denemesinde Ocak 1943'te başarabilmiştir. Kasım 1943'te Cezayir'deki Fransa Ulusal Kurtuluş Komitesi'nde Denizcilik komiseri olarak yer almış, Eylül 1944'te Charles de Gaulle'ün kurduğu hükûmette Denizcilik Bakanı olmuştur.

1945-1959 yıllarında milletvekilliği yapmış bu dönemde gaziler bakanı olmuş, denizaşırı illerden sorumlu bakanlık yapmıştır. Charles de Gaulle'ün başbakan olarak iktidara döndüğü 1958'de Devlet Bakanı olmuş ve de Gaulle'ün ilk cumhurbaşkanlığı döneminin (1959-1966) başından sonuna kadar devlet bakanlığı yapmıştır. 1973'e dek Meuse milletvekilliğini sürdürmüş ve ardından siyasetten çekilmiştir. 1993 yılında 94 yaşında ölmüştür.

Görevleri

Meclis

  • 1 Mayıs 1932 - 31 Mayıs 1942: Meuse milletvekili
  • 21 Ekim 1945 - 8 Aralık 1958: Meuse milletvekili
  • 9 Aralık 1958 - 8 Şubat 1959: Meuse 1. seçim çevresi milletvekili
  • 6 Aralık 1962 - 7 Ocak 1963: Meuse 1. seçim çevresi milletvekili
  • 3 Nisan 1967 - 1 Nisan 1973: Meuse 1. seçim çevresi milletvekili

Hükûmet

  • 21 Mart 1940 - 10 Mayıs 1940: İçişlerinden sorumlu Devlet Sekreteri yardımcısı
  • 9 Kasım 1943 - 26 Ağustos 1944: Fransa Ulusal Kurtuluş Komitesi'nde Denizcilik Komiseri
  • 26 Ağustos 1944 - 2 Kasım 1945: Denizcilik Bakanı
  • 21 Kasım 1945 - 20 Ocak 1946: Müslüman İşlerinden sorumlu Devlet Bakanı
  • 22 Ocak 1947 - 21 Ekim 1947: Denizcilik Bakanı
  • 28 Ekim 1949 - 10 Temmuz 1951: Gaziler ve Savaş Mağdurları Bakanı
  • 11 Ağustos 1951 - 12 Haziran 1954: Denizaşırı İller Bakanı
  • 1 Haziran 1958 - 24 Ağustos 1961: Devlet Bakanı
  • 24 Ağustos 1961 - 14 Nisan 1962: Denizaşırı İller ve Sahradan sorumlu Devlet Bakanı
  • 14 Nisan 1962 - 8 Ocak 1966: Denizaşırı İllerden sorumlu Devlet Bakanı

Kaynakça

  1. ^ Truteau, Pierre (1997). Un quart de siècle au service de l'Afrique tropicale, 1947-1971: Récit (Fransızca). Editions L'Harmattan. ss. 122–123. ISBN 978-2738451439.