Küriyum

Bu yazıda Küriyum konusunu ele alacağız ve birçok yönünü inceleyeceğiz. Küriyum son yıllarda pek çok kişinin dikkatini çeken, farklı alanlarda tartışma, ilgi ve yansıma yaratan bir konudur. Küriyum, toplum üzerindeki etkisinden akademik alandaki önemine kadar bizi önemi üzerinde düşünmeye ve kendimizi onun karmaşıklıklarına kaptırmaya davet ediyor. Bu yazı boyunca Küriyum ile ilgili farklı bakış açılarını ve yaklaşımları inceleyerek onun erişimini ve günlük yaşamlarımız üzerindeki etkisini anlayacağız.

Kuriyum (Cm)

H Periyodik tablo He
Li Be B C N O F Ne
Na Mg Al Si P S Cl Ar
K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba   Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra   Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og  
  La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu
  Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr  


Temel özellikleri
Atom numarası 96
Element serisi Aktinitler
Grup, periyot, blok n/a, 7, f
Görünüş Gümüş rengi
Kütle numarası 247 g/mol
Elektron dizilimi 7s2 5f7 6d1
Enerji seviyesi başına
Elektronlar 		2, 8, 18, 32, 27, 8, 1
CAS kayıt numarası 7440-51-9
Fiziksel Özellikleri
Maddenin hâli Katı
Yoğunluk 13,51 g/cc g/cm³
Sıvı hâldeki yoğunluğu g/cm³
Ergime noktası 1340.15 °K
1067 °C
Kaynama noktası 3383.15 °K
3110 °C
Ergime ısısı kJ/mol
Buharlaşma ısısı kJ/mol
Atom özellikleri
Kristal yapısı
Yükseltgenme seviyeleri 3
Elektronegatifliği 1,3 Pauling ölçeği
İyonlaşma enerjisi kJ/mol
Atom yarıçapı Bilinmiyor pm
Atom yarıçapı (hes.) pm
Kovalent yarıçapı 169(3) pm pm
Van der Waals yarıçapı 245 pm pm
Diğer özellikleri
Elektrik direnci nΩ·m (20°C'de)
Isıl iletkenlik W/(m·K)
Isıl genleşme µm/(m·K) (25°C'de)
Ses hızı m/s ('de)
Mohs sertliği
Vickers sertliği MPa
Brinell sertliği MPa

Küriyum (kısaltması Cm) aktinitlerden, plütonyum-239'un helyum çekirdekleriyle bombardımanından elde edilen, atom numarası 96, atom ağırlığı 247 olan, radyoaktif bir element.[1] Doğal küriyumun varlığı hiçbir zaman tespit edilememiştir. Pierre ve Marie Curie'nin ismi verilmiştir.[2]

İlk olarak 1944 yılında Glenn T. Seaborg' Ralph A. James ve Albert Ghiorsoun ekibi tarafından bulunmuştur. Plütonyum-239 atomlarını Siklotron cihazında hızlandırılmış alfa parçacıklarıyla bombardıman ettiler. Bu sayede Küriyum-242 atomları ve bir serbest nötron üretti. Küriyum-242'nin yarı ömrü yaklaşık 163 gündür ve alfa bozunması veya kendiliğinden fisyon yoluyla plütonyum-238'e bozunur. Küriyumun en kararlı izotopu olan küriyum-247'nin yarı ömrü yaklaşık 15.600.000 yıldır. Alfa bozunması yoluyla plütonyum-243'e bozunur.[2]

Birkaç küriyum bileşiği üretildi: küriyum dioksit (CmO 2 ), küriyum trioksit (Cm 2 O 3 ), küriyum bromür (CmBr 3 ), küriyum klorür (CmCl 3 ), küriyum klorür (CmCl 3 ), küriyum tetraflorür (CmF 4 ) ve küriyum iyodür (CmI 3 ). Elementte olduğu gibi, bileşiklerin şu anda ticari uygulamaları yoktur ve öncelikle temel bilimsel araştırmalar için kullanılırlar.[2]

Elementin keşfi bir süre gizli tutulmuş daha sonra Kasım 1945'te açıklanmıştır. Çok nadir bulunması nedeniyle çok az kullanım alanı vardır. Mars seferinde kullanılan Alfa Proton X-ışını spektometresinde, alfa parçacığı olarak kullanılmıştır.

Kaynakça

  1. ^ Ball, Philip (2004). The elements : a very short introduction. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0192840998. 
  2. ^ a b c "Curium | Cm (Element) - PubChem". pubchem.ncbi.nlm.nih.gov. 21 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2024. 

Ayrıca bakınız