Bu yazıda Jean-Étienne Esquirol konusunu farklı perspektiflerden ve geniş bir bakış açısıyla inceleyeceğiz. Jean-Étienne Esquirol günümüz toplumunda büyük ilgi ve tartışma yaratan bir konudur ve günlük yaşamın farklı alanlarıyla ilgisi vardır. Bu makale boyunca Jean-Étienne Esquirol'i oluşturan farklı yönleri inceleyeceğiz, bunların farklı bağlamlardaki etkilerini ve genel olarak toplum üzerindeki etkilerini analiz edeceğiz. Kökeninden mevcut evrimine, kişisel, mesleki ve sosyal alandaki etkilerine kadar, Jean-Étienne Esquirol'in karmaşıklığını ve onun birçok yönünü derinlemesine inceleyeceğiz. Bu analiz aracılığıyla, Jean-Étienne Esquirol ve onun çağdaş gerçekliğimizdeki yeri hakkında düşünmeye ve tartışmaya davet eden kapsamlı ve zenginleştirici bir vizyon sunmaya çalışıyoruz.
Jean-Étienne Esquirol | |
---|---|
![]() Jean-Étienne Dominique Esquirol | |
Doğum | 3 Şubat 1772 Toulouse, Fransa Krallığı |
Ölüm | 12 Aralık 1840 (68 yaşında) Paris, Fransa |
Milliyet | Fransız |
Kariyeri | |
Dalı | Psikiyatri |
Çalıştığı kurumlar | Salpêtrière Hospital |
Jean-Étienne Dominique Esquirol (3 Şubat 1772 – 12 Aralık 1840), Fransız bir psikiyatrist ve Philippe Pinel’in öğrencisiydi.[1]
Toulouse'da doğmuş ve büyümüş, eğitimini Montpellier'de tamamlamıştır. 1799'da, çalışacağı ve Philippe Pinel'in favori öğrencisi haline geleceği Salpêtrière Hastanesi'nin bulunduğu Paris'e gelmiştir. 1801-1802'de bir akıl hastanesi olan maison de santé'i tesis etmiştir. Esquirol'un bu maison'u büyük bir başarı elde etmiş, 1810'da, Paris'teki en iyi üç enstitüden biri olarak seçilmiştir. 1805'te "Les Passions considérées comme causes, symptômes et moyens curatifs de l'aliénation mentale" tezini yayımlamıştır.
Ruhsal hastalıkların sınıflandırılmasında, hastaların görünümlerine odaklanmıştır. Fransa’da, Salpêtrière Psikiyatri Hastanesi’nde çalıştığı süre boyunca hastalarının portre çizimleri için ressamları görevlendirmiştir. Paranoya, kleptomania, nemfomani, piromani gibi hastalıkları gösteren kısmi delilik hâlini “monomani” kavramı ile tanımlamıştır. Ayrıca, monomania (saplantı) ve lypemania (şiddetli melankoli hali) kavramlarını ruhsal hastalık sınıflandırmasında kullanan ilk kişidir.[2][3] 1838 yılında Salpêtrière Hastanesi'ndeki hastalarının portrelerini içeren Des Maladies Mentales (A Treatise on Insanity) adlı eserini yayımlamasının ardından tıbbi portrelere olan ilgi önemli ölçüde artmıştır. Çalışmaları ile hekim ve psikiyatrist olan Alexander Morison'u etkilemiştir.
Fransa'da akıl hastanelerini ziyaret ederek hizmetin iyileştirilmesi için çalışmış ve seminerler vermiştir. Eserinde, psikiyatrik düşünceyi yeniden şekillendirmiş ve hastalıkların ortaya çıkmasını tetikleyen sosyal ve psikolojik unsurlara dikkat çekmiştir. Esquirol, sensationalist (sensationnalisme)[4] yaklaşım olarak adlandırdığı ve akıl hastanelerinde hastanın ailesinden ve tüm sosyal çevresinden izole edilerek, tamamen yabancı kişiler ile bir arada yeni bir yaşam tarzı sunulmasını savunmuştur.[5][6] Ayrıca, demansı farklı etiyolojik nedenlere bağlı olarak ortaya çıkabilen entelektüel zayıflık olarak tanımlamış, maniden ve mental yetersizlikten (mental deficiency) ayrımını yapmıştır.[5]
Esquirol'ün yaklaşımı Fransız psikiyatrisinde yaygın bir ağırlık kazanmış ve Esquirol ve onun ekolünden gelenler akıl hastalıklarının sınıflaması ve tanısına ilişkin yaklaşımlarda radikal değişiklik yaratmışlardır. Esquirol'un öğrencilerinden E.E Georget (1795-1828) serebral lokalizasyon, Louis Florentin Calmeil (1798-1895) paralitik demans ve Jules Baillarger (1809-1890) genel parezi ve manik depresif siklus ile ilgili çalışmalarıyla psikiyatri tarihinde dönüm noktaları oluşturmuştur.[7]