Bu yazıda Hocazade Abdülaziz Efendi'i farklı perspektiflerden ve çeşitli bağlamlarda inceleyeceğiz. Tarihini, kökenlerini, toplum üzerindeki etkisini ve günümüzdeki önemini araştıracağız. Hocazade Abdülaziz Efendi'i kültürel, sosyal, politik, ekonomik ve bilimsel yönleri ele alarak multidisipliner bir yaklaşımla analiz edeceğiz. Bu yolculuk aracılığıyla, okuyucuya bu konu hakkında derin ve zenginleştirici bir anlayış sunarak Hocazade Abdülaziz Efendi'in kapsamlı ve eksiksiz bir vizyonunu sunmayı amaçlıyoruz.
Hocazade Abdülaziz Efendi | |
|---|---|
| Doğum | 1575 İstanbul |
| Ölüm | 1618 |
| Defin yeri | Eyüpsultan Mezarlığı, İstanbul |
| Meslek | kazasker, şair, yazar |
| Ebeveyn(ler) | Hoca Sâdeddin Efendi |
Hocazade Abdülaziz Efendi (1575, İstanbul - 1618, İstanbul), Farsçadan Türkçeye çevirdiği eserleriyle tanınan kazasker, şair, yazar.
Babası, III. Murad’ın hocası, tarihçi ve şeyhülislâm Hoca Sâdeddin Efendi, iki ağabeyi şeyhülislamlık yapmış Hocazade Mehmed Efendi ve Hocazade Esad Efendi'dir. 1575 yılında İstanbul’da doğmuştur. 1606’de Anadolu kazaskerliğine yükseltilmiştir. İki yıl devam eden bu işten 1608’de azledilmiştir; aynı yılın sonunda Rumeli kazaskeri olmuştur. 1612’de tekrar Rumeli kazaskeri olmuş, 1614’te bu görevden emekliye ayrılmıştır. 1615’te Gelibolu arpalığına tayin edilmiştir. 5 Aralık 1618 tarihinde siroz hastalığından ölmüş ve babasının Eyüp’te bulunan türbesinin yanına gömülmüştür. Şeyhülislâm ve divan sahibi şair Bahâî Mehmed Efendi’nin babasıdır.[1]
Mektup, takriz, reddiye türünden kısa yazıları dışındaki bu hacimli mensur eserleri şöyle sıralanabilir:[1]