Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu

Bu yazımızda günümüzde büyük ilgi gören Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu konusuna değineceğiz. Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu, alaka düzeyi kültürel ve coğrafi engelleri aştığı için her yaştan ve her kökenden insanı etkileyen bir konudur. Mevcut toplumumuzda Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu'in önemini ve hayatımızın çeşitli yönlerini nasıl etkileyebileceğini anlamak önemlidir. Bu makale boyunca, bu çok alakalı konunun eksiksiz ve objektif bir analizini sunmak amacıyla Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu ile ilgili farklı yönleri ve perspektifleri inceleyeceğiz.

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu
ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժեր
Kuruluş9 Mayıs 1992
Lağvediliş20 Eylül 2023
KarargâhHankendi
Komuta
BaşkomutanSamvel Şahramanyan
Savunma BakanıKorgeneral Kamo Vardanyan
Genel Bilgiler
Askerlik yaşı18
Zorunlu askerlik24 ay
Etkin personel sayısı18,500 - 25,000 (İkinci Karabağ Savaşı öncesi iddia)
Rezerve personel sayısı20,000 - 30,000 (İkinci Karabağ Savaşı öncesi iddia)

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu (Ermenice: ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժեր), Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin silahlı gücüydü. 2023 Dağlık Karabağ çatışmalarının ardından 20 Eylül 2023'te lağvedildi.[1]

Tarih

1990'ların başında Dağlık Karabağ bölgesinde düzensiz Ermeni milis güçleri bulunmaktaydı. 9 Mayıs 1992 tarihinde Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'nin silahlı gücü olarak Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu kuruldu.[2]

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu'nun kurucuları arasında Robert Koçaryan (Ermenistan Cumhuriyeti'nin eski cumhurbaşkanı ve Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu'nun ilk başkumandanı), Serj Sarkisyan (2008-2018 Ermenistan Cumhurbaşkanı), Vazgen Sarkisyan (1992 - 93 yılları arasında Ermenistan Cumhuriyeti'nin Savunma Bakanı, 1993 - 95 yılları arasında Savunmadan sorumlu Devlet Bakanı ve 1998 - 99 yılları arasında Ermenistan Cumhuriyeti'nin başbakanı), Monte Melkonyan (ASALA lideri ve eski Martuni bölgesi sorumlusu), Samvel Babayan (1994 - 2000 yılları arasında Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Bakanı) ve diğer isimler yer aldı.

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu kurulduğu tarihten itibaren Azerbaycan ile çok sayıda çatışmaya girdi. Katıldığı başlıca muharebeler:

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu, 2023 Dağlık Karabağ çatışmaları sonrası Azerbaycan'ın talepleri doğrultusunda dağıtıldı.

Yapısı

İlk kurulduğu tarihlerde personelin çoğunluğu Karabağ'dan, Azerbaycan'ın muhtelif yerlerinden ve Ermenistan'dan gelen Ermeniler ile oluşmaktaydı. İkinci Dağlık Karabağ Savaşı öncesine kadar Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusunun 18.500 - 20.000 civarında subay ve erlerden oluştuğu iddia edilmekteydi.

Envanteri, Sovyet Ordusu'nun bıraktığı silahlardan; Kalaşnikov tüfeği, tank, ağır top gibi silahlardan oluşmaktaydı. Dağlık Karabağ Cumhuriyeti, Ermenistan tarafından bile tanınmasa da[4] kayda değer miktarda Ermenistan'ın silah ve malzeme desteğini almaktaydı.[5]

Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Savunma Ordusu, Ermenistan Silahlı Kuvvetlerine derinden entegre haldeydi. Dağlık Karabağ Cumhuriyeti, tanınmayan ülke olmasından bağımsız bir ulusal varlık olarak yaşamını sağlamak için Ermenistan Cumhuriyeti'ne bağlıydı. Ermenistan Cumhuriyeti ise Dağlık Karabağ Cumhuriyeti'ne karşı herhangi saldırıyı kendi ülkesine karşı saldırı olarak görmekteydi.

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ "Azerbaijan Ends Fighting in Disputed Region as Armenians Concede". Bloomberg.com (İngilizce). 20 Eylül 2023. 20 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2023. 
  2. ^ "Dağlık Karabağ Cumhuriyeti Washington Ofisi". 1 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2009. 
  3. ^ Armenia, Azerbaijan, and Georia Country Studies, Area Handbook Series, Federal Reserch Division Library of Congress, 1994, ISBN 0-8444-0848-4, p. xxix.
  4. ^ King, Charles (2008). The ghost of freedom (İngilizce). Oxford University Press. s. 6. ISBN 0-19-517775-4. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2009. Those of the unrecognized regimes - Nagorno-Karabakh, Abkhazia, and South Ossetia - were viewed by outsiders as desperate attempts to rationalize the whims of separatists 
  5. ^ Armenia, Azerbaijan, and Georia Country Studies, Area Handbook Series, Federal Reserch Division Library of Congress, 1994, ISBN 0-8444-0848-4, p. 74.