İki dereceli seçim

Günümüz dünyasında, İki dereceli seçim tartışılmaz bir öneme sahip bir konu haline geldi. Varlığı ve etkisi, kişisel yaşamdan profesyonel alana kadar çeşitli alanlarda kendini göstermektedir. İster yerel ister küresel olsun, İki dereceli seçim hem uzmanlar hem de hayranlar arasında büyük ilgi ve tartışmalara yol açtı. Bu makalede İki dereceli seçim'in farklı yönlerini inceleyerek etkisini, yansımalarını ve olası çözümlerini analiz edeceğiz. Multidisipliner bir yaklaşımla, çağdaş toplumla bu kadar alakalı olan bu konuya ışık tutmaya çalışıyoruz.

Seçimde oy kullanan seçmenler

İki dereceli seçim ya da dolaylı oy sistemi, iki aşamadan oluşan ve önce ilk seçmenlerin ikinci seçmenleri, ikinci seçmenlerin de milletvekili ya da başkan gibi temsilcileri seçtiği seçim sistemidir.[1] Dolayısıyla, tek dereceli seçimlerin aksine, seçmenler milletvekillerini ya da başkanı doğrudan seçmezler.[2]

Geçmişte ve günümüzde uygulaması

Türkiye'de çok partili döneme geçilmeden önce, 1877-1943 yılları arasında seçimler iki dereceli olarak yapıldı.[3][4] İlk defa 1946 yılında yapılan seçimlerde tek dereceli seçim sistemi uygulandı.[1]

Günümüzde Fransa'da Senato seçimleri iki derecelidir.[1] Senato üyeleri doğrudan halk tarafından seçilmez. Halk seçicileri seçer, bu seçiciler ise ikinci bir seçimle senatörleri seçer.[5] Amerika Birleşik Devletleri'ndeki başkanlık seçimleri de iki derecelidir. Seçimin ilk aşamasında halk Seçiciler Kurulu üyelerini seçer. Başkan ise, seçiciler kurulu üyelerinin salt çoğunluğunun oylarıyla seçilir.[6]

Almanya cumhurbaşkanı da iki dereceli seçimle belirlenir. Cumhurbaşkanını seçen Federal Seçiciler Kurulunun üyeleri, parlamento üyeleri ile partilerinin aday gösterdiği diğer seçicilerden oluşur ve yalnızca yeni cumhurbaşkanını belirlemek üzere toplanır.[7][8]

Sistemle ilgili görüşler

İki dereceli sistem lehine çeşitli görüşler ileri sürülmüştür. Bu yöndeki bir görüşe göre, iki dereceli seçim sistemi, daha donanımlı ve daha ılımlı kişilerin seçilmesine yarar. Zira birinci seçmenler, kendilerinden daha bilgili ve yetenekli kişileri ikinci seçmen olarak seçecek, ikinci seçmenler de bu niteliklerinden dolayı daha iyi temsilcileri seçecektir.[1] Diğer yandan, sistemin kimi savunucularına göre, halk doğrudan milletvekillerini seçecek olgunluğa sahip değildir ve hata yapabilir. Onların kendi çevrelerinde tanıdıkları ikinci seçmenleri, ikinci seçmenlerin de milletvekillerini seçmesi daha isabetlidir.[3]

Öte yandan, bu sisteme getirilen eleştiriler de mevcuttur. İki dereceli sistemin demokrasiyle bağdaşmadığı görüşü bunlardan biridir.[1][9] Sistemi eleştirenlerden biri olan John Stuart Mill'e göre, bu sistemde seçmenler politik fikirler ya da figürleri düşünerek değil, kendi adına hareket etme yetkisi vereceği bireye olan saygısıyla hareket edecektir.[10] ABD'de başkanlık seçiminin iki dereceli olmasının pek çok Amerikalıyı oy hakkından mahrum ettiği de ileri sürülmüştür. Hatta Demokratların yoğun olduğu eyaletlerde Cumhuriyetçilerin, Cumhuriyetçilerin yoğun olarak yaşadığı eyaletlerde ise Demokratların "oy kullanma zahmetine katlanmalarına gerek yoktur, çünkü bulundukları eyaletlerin Seçiciler Kurulu'na seçtikleri üyelerin oyları, onların tercihlerini yansıtmayacaktır."[11]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e Gözler, Kemal (2011). "Anayasa Hukukunun Genel Teorisi: Cilt I". Ekin Basım Yayın. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  2. ^ Aliefendioğlu, Yılmaz (2005). "Temsili Demokrasinin "Seçim" Ayağı". TBB Dergisi, Sayı 60. Türkiye Barolar Birliği. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  3. ^ a b Alkan, Mehmet Ö. (2006). "Türkiye'de Seçim Sistemi Tercihinin Misyon Boyutu ve Demokratik Gelişime Etkileri" (PDF). Anayasa Yargısı Dergisi, Cilt: 23. Türkiye Cumhuriyeti Anayasa Mahkemesi. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  4. ^ Tuncer, Erol (2006). "Türkiye'de Seçim Uygulamaları/Sorunları Işığında Temsilde Adalet‐Yönetimde İstikrar İlkelerinin İşlevselliği" (PDF). Anayasa Yargısı Dergisi, Cilt: 23. Türkiye Cumhuriyeti Anayasa Mahkemesi. 3 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  5. ^ "Five things to know: French Senate elections". The Local. 16 Eylül 2014. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  6. ^ Gülener, Serdar (2016). "Başkanlık Sistemlerinde Denge ve Denetleme: ABD, Brezilya, Arjantin, Meksika, Şili, Güney Kore". SETA. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  7. ^ Noack, Rick (19 Aralık 2016). "How Germany's electoral college was set up to prevent another Hitler". The Washington Post. 19 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2017. 
  8. ^ "Almanya cumhurbaşkanını nasıl seçiyor?". Deutsche Welle. 6 Haziran 2016. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2017. 
  9. ^ Tarr, G. Alan (2000). "Understanding State Constitutions". Princeton University Press. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  10. ^ Katz, Richard S. (1997). "Democracy and Elections". Oxford University Press. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017. 
  11. ^ Ball, Terence; Dagger, Richard (2016). "Political Ideologies and the Democratic Ideal". Routledge. 22 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2017.