İbn-i Mülcem

Bu yazıda İbn-i Mülcem'in günümüz toplumu üzerindeki etkisini araştıracağız. İbn-i Mülcem ortaya çıkışından bu yana dünyanın her yerindeki insanların dikkatini çekerek tutkulu ve duygusal tartışmalara yol açtı. Yıllar geçtikçe İbn-i Mülcem gelişti ve toplumdaki değişikliklere uyum sağlayarak günlük yaşamın farklı yönlerini etkiledi. Bu analiz aracılığıyla, İbn-i Mülcem'in kültür, politika, ekonomi ve diğer alanlarda oynadığı rolün yanı sıra insanların çevrelerindeki dünyayı algılama biçimleri üzerindeki etkisini inceleyeceğiz. Eleştirel ve yansıtıcı bir bakışla, İbn-i Mülcem'in toplumumuz üzerinde yarattığı ve yaratmaya devam ettiği etkiyi daha iyi anlamaya çalışacağız.

İbn-i Mülcem
Ali el-Mûrtezâ’nın "İbn-i Mülcem" tarafından katli tablosu (Yousef Abdinejad)
DoğumAbdurrahmân bin Mûlcem
Marib, Güney Arabistan
Ölüm661
Kufe, Râşidîn Halifeliği
TanınmaAli'nin katli
BağlılıkHâricîler
KurbanlarAli

İbn-i Mülcem, (d. ? - ö. 661 Kufe) (Abdurrahmân bin Mûlcem el-Serimî ya da Abdurrahmân bin Mûlcem el-Murâdî)[1] (Arapça: عبدالرحمن بن ملجم السريمي) Havârîc fırkası mensuplarından biri ve Ali bin Ebu Tâlib’in katili.[2]

İbn-i Mülcem tarafından öldürülen Ali bin Ebu Tâlib'in Şiilerce Mekke ve Medine'den sonra üçüncü kutsal mekân olarak kabul edilmekte olan Irak'ın Necef kentindeki İmâm Ali Türbesi'ne defnedildiği düşünülmektedir.[3][4]

Kimliği

Havârîc fırkası mensuplarından olan aynı zamanda da İslâm Peygamberi Muhammed’in ilk kuzeni ve damadı olan Ali bin Ebu Tâlib'i öldüren kişidir.[5]

Olay

Hâricîler kendi mezhepleri gereği cezalandırılmasına karar verdikleri üç kişiden, Amr bin el-Âs’ın kâtli için Amr ibn Bekr el Tamimi’yi, Muâviye bin Ebû Sûfyân’ın kâtli için El-Hâccâc el Tamimi’yi ve Ali bin Ebu Tâlib’in kâtli için de İbn-i Mülcem’i görevlendirmişlerdi.

Ali'nin katli

Ayrıca bakınız: Ali bin Ebu Tâlib, Amr bin el-Âs ve Muâviye bin Ebû Sûfyân

"Abdurrahmân bin Mûlcem" Hicrî 19 Ramazan 40 / Miladi 26 Ocak 661[6] tarihinde Ali el-Mûrtezâ’ya Kufe'deki evinin kapısının önünden çıktığı sırada zehirli bir hançerle başından yaralamış ve Hicrî 21 Ramazan 40 / Miladi 28 Ocak 661 tarihinde onun ölümüne sebebiyet vermişti.[7]

İbn-i Mülcem'in infazı

İnfaz, 3 gün sonra Ali'nin oğlu Hasan bin Ali tarafından gerçekleştirilmiştir.[8][9] Bazı kaynaklarda elleri ve ayakları kesilerek öldürüldüğü ve cesedinin yakıldığı da rivayet edilmektedir.[10][11][12][13]

Kaynakça

  1. ^ Taʾrīkh al-rusul wa al-mulūk (el-Tabari tarihi / The history of Tabari), Cilt. XVII The first civil war, Michael G. Morony notları, State University of New York Press, Albany, N.Y., 1987.
  2. ^ Theophilus (of Edessa) (2011). Theophilus of Edessa's Chronicle and the Circulation of Historical Knowledge in Late Antiquity and Early Islam. Liverpool University Press. ss. 358-. ISBN 978-1-84631-698-2. 
  3. ^ John Robertson (1 Eylül 2016). Iraq: A History. Oneworld Publications. ss. 184-. ISBN 978-1-78607-025-8. 29 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2020. 
  4. ^ Milletlerarasi tarihte ve gunumuzde Siilik sempozyumu : tebligler ve muzakereler. 1993. 
  5. ^ Taʾrîkh el-rusul ve el-mulûk (el-Tabari tarihi), sahife 213-218.
  6. ^ "Alī ibn Abu Talib". Encyclopædia Iranica. 7 Kasım 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2010. 
  7. ^ “Ali”, Britannica Ansiklopedisi; Tabatabae (1979), sahife 192.
  8. ^ "The End Of Ibn Muljim And His Cohorts". Maaref-foundation.com. 22 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2019. 
  9. ^ "Death of Ali". Ismaili.net. 11 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ocak 2019. 
  10. ^ Neşet Çağatay (1972). 100 [ie., Yüz] soruda Islám tarihi. Gerc̣ek Yayinevi. 
  11. ^ Prof. Dr. Neşet Çağatay (1 Ocak 1997). Sorularla İslam Dini ve İslam Tarihi. gündoğan yayınları. ss. 415-. ISBN 978-975-520-140-5. 
  12. ^ TOPBAŞZÂDE EŞ-ŞEYH AHMED KUDSÎ EL-KADINHÂNÎ (21 Aralık 2018). Ashab-ı Kiram ve Faziletleri. Erkam Yayin San. A.ş. ss. 149-. ISBN 978-605-302-813-0. 
  13. ^ Ḥamīd ibn Muḥammad Ibn Ruzayq (1871). History of the Imâms and Seyyids of ʼOmân. Hakluyt Society. ss. 405-. 

Bibliografya