Talcott Parsons

Bu makalede, Talcott Parsons'in büyüleyici dünyasına dalacağız, onun farklı yönlerini, özelliklerini ve çeşitli alanlardaki olası sonuçlarını keşfedeceğiz. Kökeninden bugünkü önemine kadar, önemini ve toplum üzerindeki etkisini anlamamızı sağlayacak ayrıntılı bir analize gireceğiz. Çalışmalar, röportajlar ve somut örnekler aracılığıyla Talcott Parsons'e ve onun çağdaş dünya üzerindeki etkisine ışık tutmaya çalışacağız ve okuyucuya bu heyecan verici konuya ilişkin eksiksiz ve zenginleştirici bir vizyon sunacağız.

Talcott Parsons

Talcott Parsons (13 Aralık 1902 - 8 Mayıs 1979), Amerikalı sosyolog.

1902 yılında Colorado’da dünyaya gelen Talcott Parsons, 1924 yılında mezun olacağı Amherst Koleji’nde felsefe ve biyoloji okudu. 1925 yılında London School of Economics’e girdi ve burada Bronislaw Malinowski ile çalıştı. Bir yıl sonra Heidelberg Üniversitesi’nden kabul aldı ve bu dönemde, düşünsel seyrini önemli oranda etkileyecek olan Max Weber’in fikirleri ile tanıştı. Son dönem Alman düşüncesindeki kapitalizm analizleri üzerine yazdığı doktora tezi, 1927 yılında kabul edildi. Aynı yıl Harvard Üniversitesi’nde ekonomi dersi vermeye, 1931 yılından itibaren de sosyoloji dersleri okutmaya başladı. 1944’te sosyoloji profesörü oldu. 1946-56 yılları arasında Sosyal İlişkiler Bölümü başkanlığını yürüttü. 1949 yılında Amerikan Sosyoloji Derneği başkanlığı yaptı.

Emekli olduğu 1974 yılına kadar Harvard Üniversitesi’nde kaldı. Parsons, en temelde klinik psikoloji ve sosyal antropolojiyi sosyoloji ile birleştiren bir akademik yönelim ortaya koymuştur. Parsons, “eylem” konusuna duyduğu ilginin yanında esasında, geniş boyutlu sistemler ve toplumsal düzen, bütünleşme ve denge sorunları üzerinde durmuştur. "The Social System" en klasik olmuş eseridir.

Öğrencileri arasında ünlü din sosyolojisi uzmanı Robert N. Bellah da vardır.

Kaynakça

  • Modernleşme Kuramı: Eleştirel Bir Giriş, Fahrettin Altun, (İstanbul: Küre Yayınları, 2. bsk. 2005)
  • Talcott Parsons, “On Building Social Systems Theory: A Personal History”, Deadalus. Cilt: 99, 1970, s. 826-881