S/2018 J 2

Bu yazıda S/2018 J 2'in büyüleyici dünyasını ve bu kavramın kapsadığı her şeyi keşfedeceğiz. Kökeninden günümüz toplumu üzerindeki etkisine kadar, farklı alanlardaki çoklu yorumları ve uygulamalarıyla, dünya çapında pek çok insanın dikkatini çeken bu heyecan verici konuyu derinlemesine inceleyeceğiz. Ayrıntılı analiz ve dikkatli araştırma yoluyla S/2018 J 2'in farklı yönlerini ve zaman içinde nasıl geliştiğini keşfedeceğiz. Konunun uzmanı olmanız ya da sadece konu hakkında daha fazla bilgi edinmek istemeniz önemli değil; bu makale size S/2018 J 2 hakkında eksiksiz ve zenginleştirici bir vizyon sunacaktır. Kendinizi bu heyecan verici evrene kaptırmaya hazır olun!

S/2018 J 2
Keşif[1]
KeşfedenScott S. Sheppard
Keşif yeriCerro Tololo
Keşif tarihi12 Mayıs 2018
Yörünge özellikleri[1][2]
Dönem 9 Ağustos 2022 (JD 2459800.5)
Gözlem yayı19,48 y (7.115 gün)
İlk önkeşif tarihi27 Mart 2003
0,0766555 AU (11.467.500 km)
Dış merkezlik0,1184102
+250,88 gün
99,239°
1° 26d 5.896s / gün
Eğiklik29,40421° (tutuluma)
66,06734°
342,09685°
Doğal uydusuJüpiter
GrupHimalia grubu
Fiziksel özellikler
23,3[3]
16,5[1]
Ortalama çap
≈3 km[3]
Albedo0,04 (varsayılan)[3]

S/2018 J 2, Scott S. Sheppard tarafından 12 Mayıs 2018'de Şili'deki Cerro Tololo Inter-American Gözlemevi'nde 4,0 metrelik Víctor M. Blanco Teleskopu kullanılarak keşfedilen, Jüpiter'in küçük bir dış doğal uydusudur. Uydu, yeterli bir süre boyunca gözlem verileri toplandıktan sonra, 20 Aralık 2022 tarihinde Küçük Gezegen Merkezi (MPC) tarafından duyurulmuştur. S/2018 J 2, 27 Mart 2003 tarihinden itibaren yapılan önceden tespit gözlemleriyle bulundu.[1]

S/2018 J 2, Himalia grubunun bir parçasıdır. Bu grup, Jüpiter'in Himalia uydusuna benzer yörüngeleri takip eden ters yön yörüngeye sahip düzensiz uydulardan oluşan sıkı bir kümedir. Bu uyduların yarı büyük eksenleri 11-12 milyon km (6,8-7,5 milyon mi) ve yörünge eğiklikleri 26-31° arasındadır.[3] Mutlak parlaklığına göre tahmini çapı 3 km (1,9 mi) olan S/2018 J 2, Himalia grubunun bilinen en küçük üyelerinden biridir.[3]

Kaynakça

  1. ^ a b c d "MPEC 2022-Y68 : S/2018 J 2". Minor Planet Electronic Circulars. Minor Planet Center. 20 Aralık 2022. 21 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2022. 
  2. ^ "Planetary Satellite Discovery Circumstances". JPL Solar System Dynamics. NASA. 27 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2022. 
  3. ^ a b c d e Sheppard, Scott S. "Moons of Jupiter". Earth & Planets Laboratory. Carnegie Institution for Science. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2022.