Okyanus Kalkanı Harekâtı

Bugünkü yazımızda dünya çapında insanların dikkatini çeken bir konu olan Okyanus Kalkanı Harekâtı'i inceleyeceğiz. Okyanus Kalkanı Harekâtı ortaya çıkışından bu yana geniş bir görüş ve duygu yelpazesi yaratarak farklı alanlarda merkezi bir tartışma noktası haline geldi. Yıllar geçtikçe, Okyanus Kalkanı Harekâtı toplumdaki önemini kanıtlamış, yoğun tartışmaları tetiklemiş ve insanların yaşamları üzerinde önemli bir etki yaratmıştır. Bu makale aracılığıyla Okyanus Kalkanı Harekâtı'in farklı yönlerini inceleyeceğiz, kökenini, evrimini ve günlük yaşamın çeşitli yönleri üzerindeki etkisini keşfedeceğiz. Okyanus Kalkanı Harekâtı'in büyüleyici dünyasına girmeye ve bu temanın sunduğu her şeyi keşfetmeye hazır olun.

Okyanus Kalkanı Harekâtı
Sürekli Özgürlük Harekâtı - Afrika Boynuzu
USS Farragut bir Somalili korsan kayığını yok ediyor. (Mart 2010)
Tarih 17 Ağustos 2009 – 24 Kasım 2016 Bölge Hint Okyanusu, Aden Körfezi, Umman Denizi, Kızıldeniz Sonuç Somali korsan saldırılarının sayısı önemli ölçüde azaltıldı
Taraflar
NATO  ABD  Birleşik Krallık  Danimarka  Hollanda  İspanya  Yunanistan  Almanya  Belçika  Kanada  İtalya  Portekiz  Türkiye  Norveç NATO harici:  Somali Puntland  Seyşeller  Suudi Arabistan  Umman  Pakistan  Hindistan  Avustralya  Singapur  Kuzey Kore  Güney Kore  Endonezya  Çin  Rusya	Korsanlar

Okyanus Kalkanı Harekâtı (İngilizce: Operation Ocean Shield), NATO'nun Sürekli Özgürlük Harekâtı - Afrika Boynuzu kapsamında katkı sağladığı, Aden Körfezi ve Hint Okyanusu'nda korsanlık karşıtı bir girişim. Deniz harekâtı 17 Ağustos 2009'da, Kuzey Atlantik Konseyi'nin onayının ardından başladı. Diğer ülkelerin gemilerinin yanında çoğunlukla ABD ve Birleşik Krallık savaş gemilerinin katıldığı bu operasyon, Dünya Gıda Programı'nın bir parçası olarak Somali'de yardım dağıtan Müttefik Destek Harekâtı gemilerini korumaya odaklanmaktadır. Çin ve Güney Kore de etkinliklere katılmak için savaş gemilerini gönderdi.^[1][2]

Görevlendirilen gemiler

Gemi	Ülke
USS Enterprise (CVN-65)	ABD
USS Carl Vinson (CVN-70)	ABD
USS Leyte Gulf (CG-55)	ABD
USS Bunker Hill (CG-52)	ABD
USS Farragut (DDG-99)	ABD
USS Bulkeley (DDG-84)	ABD
USS Sterett (DDG-104)	ABD
USS Donald Cook (DDG-75)	ABD
USS Laboon (DDG-58)	ABD
USS Bainbridge (DDG-96)	ABD
USS Stephen W. Groves (FFG-29)	ABD
USS Kauffman (FFG-59)	ABD
USS Nicholas (FFG-47)	ABD
USS De Wert (FFG-45)	ABD
HNoMS Fridtjof Nansen (F310)	Norveç
HMS Cornwall (F99)	Birleşik Krallık
HMS Chatham (F87)	Birleşik Krallık
HMS Montrose (F236)	Birleşik Krallık
HDMS Esbern Snare (L17)	Danimarka
HDMS Absalon (L16)	Danimarka
HDMS Iver Huitfeld (F361)	Danimarka
HNLMS Tromp (F803)	Hollanda
HNLMS Zeeleeuw (2)	Hollanda
ITS Bersagliere (F584)	İtalya
ITS Libeccio (F572)	İtalya
ROKS Chungmugong Yi Sun-Shin (DDH-975)	Güney Kore
ROKS Choi Young (DDH-981)	Güney Kore
HMCS Fredericton (FFH 337)	Kanada
NRP Vasco da Gama (F330)	Portekiz
NRP Dom Francisco de Almeida (F334)	Portekiz
TCG Giresun (F-491)	Türkiye
PNS Babur (D182)	Pakistan
PLANS Chao Hu (FFG 568)	Çin
JDS Sazanami (DD-106)	Japonya
JDS Umigiri (DD-158)	Japonya

^[3][4]

Kaynakça

1. ^ "Operation Ocean Shield". NATO. 2 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2011. 
2. ^ "2009 Operation Ocean Shield News Articles". NATO. Ekim 2010. 25 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2011. 
3. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2013. 
4. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 27 Eylül 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2013.