Melisa Önel

Bu makalede, Melisa Önel konusunu derinlemesine inceleyerek, günümüz toplumundaki anlamını, etkisini ve alaka düzeyini inceleyeceğiz. Kökeninden bugünkü gelişimine kadar, Melisa Önel'in günlük yaşamın farklı alanlarındaki önemini anlamamızı sağlayacak ayrıntılı bir analize kendimizi kaptıracağız. Farklı bakış açıları ve yaklaşımlar aracılığıyla, bunun etkilerini hem bireysel hem de toplu olarak ele alacağız ve çeşitli sektörlerdeki etkisini vurgulayacağız. Benzer şekilde, Melisa Önel'in mevcut bağlamda oynadığı rolü inceleyerek okuyucunun çağdaş dünyadaki önemini ve etkisini anlamasını sağlayacak kapsamlı bir vizyon sunacağız.

Melisa Önel
Doğum1980
İzmir, Türkiye
MeslekSenarist, yönetmen
Etkin yıllar2009 - Günümüz
Önemli eser(ler)Kumun Tadı, Ben ve Nuri Bala
Ödüller46. Altın Portakal Film Festivali / En İyi İlk Belgesel

Melisa Önel (d. 1980, İzmir), Türk senarist ve yönetmendir.

Hayatı

İlk, orta ve lise eğitimini İzmir'de tamamladı. Üniversiteye ise yurtdışında devam etti. TUFTS Üniversitesi'nde uluslararası ilişkiler okudu. Yurtdışındaki eğitimi süresince fotoğraf ve oyunculuk eğitimleri aldı. Üniversite sonrası 2001 yılında Türkiye'ye döndü.

Kariyeri

Melisa Önel, amatör olarak fotoğraf çekmeye 14 yaşında başladı. Fotoğraf alanındaki ilk profesyonel işlerini Geniş Açı dergisi ekosistemi içerisinde üretti. 2004 yılında Geniş Açı Fotoğraf Sanatı Dergisi ve İstanbul Fotoğraf Merkezi'nin işbirliğiyle düzenlenen ‘Türk Fotoğrafında Genç Soluklar-II’[1] projesinde yer verilen 18 sanatçı içinde yer alan Önel, gazeteci Cüneyt Özdemir'in 2005 yılında Yapı Kredi Yayınları'ndan çıkan ve tasarımını Bülent Erkmen'in yaptığı FLU[2] isimli kitabın metinlerine eşlik eden 15 sanatçıdan birisi oldu. Melisa Önel, Selim Süme, Serkan Taycan ve Sevim Sancaktar ile birlikte RecCollective[3] isimli bir fotoğraf kolektifi kurdu. RecCollective uzun yıllar devam etti, bu grup birlikte hem iş üretti hem de başka sanat projelerine destek verdi. Sanatçı bu dönemde hem kişisel sergisini gerçekleştirdi hem de yurtiçi ve yurtdışında toplu sergilerde[4][5][6][7][8] yer aldı. İstanbul Modern'de gerçekleşen Tekinsiz Karşılaşmalar[9] bunlardan bir tanesi oldu.

Fotoğraf sanatında kullandığı filmatografik görsel anlatımını sinema alanında da denemek üzere film alanına yöneldi. Melisa Önel'in 2007 yılında çektiği ilk kısa filmi Omega Fox, Hisar Kısa Film (2007) seçkisinde yer verilen 10 kısa filmden birisi oldu. Ardından ilk Belgesel filmini 2009 yılında çekti. Feminist aktivist Esmeray'ın hayatını konu alan Ben ve Nuri Bala (Me and Nuri Bala) ile 46. Antalya Altın Portakal Film Festivali'nden Altın Portakal ödülü aldı.[10] Ben ve Nuri Bala isimli belgesel çalışması üretildiği 2009 yılından beri çeşitli festival ve etkinliklerde gösterilmeye devam ediyor.[11][12][13]

Melisa Önel'in ilk uzun metraj filmi olan Kumun Tadı (Seaburners) 2014 yılında Berlin Film Festivali'ndeki dünya galasından sonra Türkiye galasını 33. İstanbul Film Festivali'nde Ulusal Yarışma bölümünde yaptı. Kumun Tadı filminin baş rollerinde 2021 yılının Ocak ayında hayata veda eden Lost dizisinden tanınan ünlü oyuncu Mira Furlan ile Timuçin Esen yer aldı. Filmde ayrıca Ahmet Rıfat Şungar, Sanem Öge, Mustafa Uzunyılmaz, Hakan Karsak, Selen Uçer ve Edanur Tekin oynadı. Önel, Kumun Tadı filminin senaryosunu Feride Çiçekoğlu ile beraber yazdı. Kumun Tadı filmi Türk sinemasına yenilikçi yaklaşımı ve görsel dünyası ile pek çok yorumcu tarafından uzun yıllar kendisinden söz ettirdi.[14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24]

Melisa Önel, 2016 yılında Erdem Tepegöz'ün yapımcılığını yaptığı Kıyıdakiler (Coastliners) projesinde yer alan yönetmenlerden birisi oldu. Kıyıdakiler projesi, İnsan Hakları konusunda farklı öyküleri buluşturan, uluslararası platformda başarı kazanmış 5 yönetmeni bir araya getirdi. Projede Melisa Önel, Barış Pirhasan, Ramin Matin, Alphan Eşeli ve Erdem Tepegöz'ün çektiği filmler yer alıyor.

Melisa Önel'in yönetmenlik koltuğunda oturduğu ve Feride Çiçekoğlu ile senaryosunu yazdığı Aniden/Suddenly isimli uzun metraj filmi ise Torino Film Lab senaryo geliştirme atölyesine seçilmiş ve ardından WCF (World Cinema Fund) tarafından 2020 yılında desteklenen filmler arasında yer almıştı.[25][26] Filmin çekimleri 2021 yılında İstanbul'da yapıldı. Filmin başrol oyuncuları: Defne Kayalar, Öner Erkan, Şerif Erol, Ayşenil Şamlıoğlu ve Dilan Çiçek Deniz.

Melisa Önel film dışında da video çalışmalarında bulunuyor: Türkiye'nin uluslararası tanınmış bestecisi Erdem Helvacıoğlu ve Türk caz vokalist ve şarkı yazarlarından Şirin Soysal tarafından kurulan Joy Exit grubunun "I've Seen This Movie" isimli parçasının video klibini 10 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 2018 yılında hazırladı. Ardından, 2019 yılında sezonu açan, Yeşim Özsoy'un yazıp yönettiği Yüzyılın Evi (House of Hundred) isimli multimedya bir tiyatro deneyimi sunan oyuna da video tasarımı ile eşlik etti.[27][28][29][30][31]

Melisa Önel, Film Yönetmenleri Derneği üyesidir. Boğaziçi Film Festivali'nin Uzun Metraj Fim Yarışmasına 2020 yılında eklenen Film-Yön En İyi Yönetmen Ödülü için oluşturulan jüride Mehmet Eryılmaz ve Selim Evci ile beraber yer aldı.

Melisa Önel, Melisa Üneri ve Yeşim Özsoy ile "The Truth and Other Blindspots" isimli TV serisi üzerinde çalışmaktadır. Proje, NEM (New Europe Market) Senaryo Yarışması'nın 2021 yılı birincisi oldu.[32][33]

Filmografi

Yıl Görev Yapım
2022 Yönetmen Aniden
2016 Kıyıdakiler
2012 Kumun Tadı
2009 Ben ve Nuri Bala
2007 Omega Tilki
2022 Senarist Aniden/Suddenly
2012 Kumun Tadı
2009 Ben ve Nuri Bala
2007 Omega Tilki
2022 Yapımcı Aniden/Suddenly
2012 Kumun Tadı
2009 Ben ve Nuri Bala
2009 Kurgu Ben ve Nuri Bala

Ödülleri

Yıl Aday / çalışma Ödül Sonuç
2009 Ben ve Nuri Bala 46. Altın Portakal Film Festivali / En İyi İlk Belgesel Kazandı
2021 The Truth and Other Blindspots NEM TV Writing Contest Kazandı

Kaynakça

  1. ^ "Fotoğraf sanatında genç soluklar". Haber. Hürriyet Kelebek. 2004. 22 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  2. ^ "Özdemir'den hayatın 'flu' anları". Haber. Radikal Gazetesi. 2005. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  3. ^ "Reccollective". Facebook. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  4. ^ "Kesişme". duyuru. Galeri X-İst. 2005. 18 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  5. ^ "genç soluklar rusya". Duyuru. Genç Soluklar. 2006. 23 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  6. ^ "MERCEK – MERCIMEK: G/IZ". Duyuru. Sabancı Üniversitesi Kasa Galeri. 2006. 4 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  7. ^ "XIV Biennial of Young Artists from Europe and the Mediterranean – Skopje 2009". Duyuru (İngilizce). BJCEM, Biennale des jeunes créateurs de l’Europe et de la Méditerranée. 2009. 21 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  8. ^ "İsimsiz (12. İstanbul Bienali) 2011". Duyuru. IKSV. 2011. 24 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  9. ^ "Tekinsiz Karşılaşmalar". İstanbul Modern. 2012. 11 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  10. ^ "46. Antalya Film Festivali / En iyi ilk belgesel ödülü". CNNTürk. 20 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  11. ^ "Ben ve Nuri Bala". Haber. Açık Gazete. 2010. 10 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  12. ^ ""Ben ve Nuri Bala" OBM Sinema Programı'nda". Haber. haberler.com. 2010. 15 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  13. ^ "Ben ve Nuri Bala". Duyuru. Pera Müzesi. 2020. 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  14. ^ Maro, Asu (2009). "Ben ve Nuri Bala". milliyet.com.tr. 16 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  15. ^ "Ben ve Nuri Bala". Haber. gazetenisan.net. 19 Mart 2018. 13 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  16. ^ Akça, Kerem (2014). "Kumun Tadı". Köşe Yazısı. Habertürk. 8 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  17. ^ "Kumun Tadı". haber. Sabah Gazetesi. 2014. 23 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  18. ^ "Kumun Tadı". Altyazı Sinema Dergisi. 2014. 8 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  19. ^ Mutluer, Nil (2014). "Kopuş: Mültecilerle insanlık sınırından atığa". Köşe Yazısı. T24. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  20. ^ van Hoeij, Boyd (2014). "Seaburners (Kumun tadi): Berlin Review". Review (İngilizce). Hollywood Reporter. 28 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  21. ^ Petkovic, Vladan (2014). "Berlinale: Seaburners, a dark, non-linear drama from Turkey". Review (İngilizce). Cineeuropa. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  22. ^ Atabilen, Ezgi (2014). "Bir şiir gibi bakmalı bu filme". Röportaj. Hürriyet Kelebek. 18 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  23. ^ "Göç filmleri günleri: Medyascope ve Kadir Has Üniversitesi işbirliği ile çevrimiçi film gösterimleri başladı". Haber. Medyascope. 28 Mayıs 2020. 13 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  24. ^ Azra Ayata, (Ed.) (2016). "Borders as blackholes: Contemporary migratory films in Turkey". GRADUATE THESIS/YÜKSEK LİSANS TEZİ (İngilizce). Kadir Has Üniversitesi. 28 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  25. ^ "Suddenly". Duyuru. Torino Film Lab. 4 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  26. ^ Rosser, Michael (2020). "Berlinale's World Cinema Fund backs 12 projects with 50% boost". Köşe Yazısı (İngilizce). Screen Daily. 16 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  27. ^ "Yüz Yılın Evi Dünyaca Ünlü The Guardian Gazetesinde!". Tiyatro Online. 2019. 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  28. ^ "Yüzyılın Evi". Duyuru. Galata Perform. 14 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  29. ^ Tanrıvermiş, Şenay (2019). "Disiplinler ötesi yangın: Yüzyılın Evi". Köşe Yazısı. T24. 9 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  30. ^ "Yüz Yılın Evi: Gerçek Kahramanlarıyla Bir Asırlık Hikaye". haber. 8 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  31. ^ Akgül, Ozan Ömer. "Anıları yeniden kurmak". Değerlendirme. Unlimited. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  32. ^ "TURKISH PROJECT WON THE NEM TV WRITING CONTEST". haber (İngilizce). Senal News. 2021. 4 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2021. 
  33. ^ "NEM TV WRITING CONTEST WINNER REVEALED". Duyuru (İngilizce). New Europe Market. 2021. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021.