Hardal gazı

Hardal gazı dünya çapında milyonlarca insanın dikkatini çeken bir konudur. Ortaya çıkışından bu yana tartışmalara, tartışmalara yol açmış, çok sayıda çalışma ve araştırmaya konu olmuştur. Toplum üzerindeki etkisi derin olmuştur ve geçerliliği başlangıçtaki kadar günceldir. Bu makalede, Hardal gazı'in kökeninden mevcut durumuna kadar farklı yönlerini ve geleceğe yönelik olası sonuçlarını ayrıntılı olarak inceleyeceğiz. Modern yaşamın farklı yönlerini bu kadar etkileyen bu konuya, derin ve objektif bir analizle ışık tutmaya çalışacağız.

Hardal gazı (İperit), kükürt klorür içerikli, kimyasal silah olarak kullanılan bir zehirli gazdır.

Modern anlamda, savaşlarda kullanılan ilk kimyasal silah olarak bilinen bir yakıcı gazdır. Laboratuvar ortamında kolayca yapılabilmesi ve etkileri nedeni ile oldukça korkutucu sayılabilir. Saf hâlde iken renksiz olan hardal gazı, çeşitli öldürücü karışımların ardından sarı ve kahverengi renklere bürünmektedir.[1] Bis(2-kloroetil) sülfür ile hazırlanır. Vücuda temasında deri yanması, solunumu ile kaslarda şiddetli kasılma sonucu bel kemiğinin kırılması, sinir sisteminin çökmesi, vücudun dış ve iç yüzeylerinin erimesi gözlenir. 12 saat sürebilen acılı bir ölüme sebebiyet verebilir.

Hardal gazı, ilk olarak I. Dünya Savaşı'nda Almanlar tarafından kullanılmıştır.[2] 1988 yılında, Saddam kuvvetleri, Halepçe'de Kürtler üzerinde bu gazı kullanmıştır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Dosyalar.Hurriyet - Kimyasal silahlar". 28 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2012. 
  2. ^ Fischer, Karin (Haziran 2004). Schattkowsky, Martina (Ed.). Steinkopf, Georg Wilhelm, in: Sächsische Biografie. Online (Almanca). Institut für Sächsische Geschichte und Volkskunde. 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2012. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Hardal gazı ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.