Freikorps Epp

Freikorps Epp sorunu, dünya çapındaki insanların yaşamları üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğundan, bugün büyük önem taşıyan bir konudur. Freikorps Epp uzun zamandır bu alandaki uzmanlar tarafından tartışma, araştırma ve analiz konusu olmuştur. Bu makalede, Freikorps Epp ile ilgili çeşitli bakış açılarını ve onun farklı bağlamlardaki önemini inceleyeceğiz. Ek olarak, Freikorps Epp'in zaman içinde nasıl geliştiğini ve toplum için mevcut sonuçlarının neler olduğunu inceleyeceğiz. Hiç şüphesiz Freikorps Epp günümüz dünyasında dikkatimizi ve üzerinde düşünmeyi hak eden bir konudur.

Freikorps Epp mensupları Bavyera Sovyet Cumhuriyeti'nin bastırılması sırasında Ulm'dan geçerken

Freikorps Epp; Weimar Cumhuriyeti döneminde var olmuş, çoğunlukla savaş gazilerinin arasında bulunduğu gönüllülerden oluşan düzensiz yarı askerî sağcı birim. Adını kurucusu ve lideri Franz Ritter von Epp'ten alan birim,[1] Münih'teki Bavyera Sovyet Cumhuriyeti'nin dağıtılmasında yer aldı.[1] Freikorps Epp'in 11 Mayıs 1919'daki raporuna göre, Bavyera'nın bastırılması sırasında birimin üyeleri tarafından 200 "spartakist" öldürüldü ve birim 6 adam kaybetti. 2 Haziran 1919'da Münih polisinin oluşturduğu listeye göre çatışma sırasında 335 sivil de ayrıca öldürüldü.[2] Birim daha sonra Ekim'de Brigade Epp adını kullanarak Reichswehr himayesi altına girdi[1] ve Ruhr Ayaklanması sırasında Ruhr Kızılordusu'na karşı savaştı. Birim, Alman halkı arasında kötü bir şöhrete sahipti; ayaklanmaları bastırırken kullandığı "acımasız" yöntemlerin yanında sivilleri ve savaş tutsaklarını kurşuna dizmesi ile biliniyordu. En ünlü olarak Gustav Landauer'ın öldürülmesinden sorumluydu.[2] Kurucu Epp ile genelkurmay başkanı Ernst Röhm'ün[1] yanında birimin Rudolf Hess,[3] Eduard Dietl,[4] Hans Frank,[5] Otto Strasser,[6] Gregor Strasser[6] ve Julius Schreck[7] gibi birçok üyesi daha sonra Nasyonal sosyalizme yöneldi. Günümüz tarihçileri tarafından, Freikorps Epp Nazi Partisi'nin "doğduğu hücrelerden biri" olarak kabul edilir.[8]

Kaynakça

  1. ^ a b c d Davidson, Eugene (2004). The Unmaking of Adolf Hitler (İngilizce). University of Missouri Press. s. 59. ISBN 0826215297. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021. 
  2. ^ a b Hillmayr, Heinrich (1974). Roter und Weisser Terror in Bayern nach 1918: Ursachen, Erscheinungsformen u. Folgen d. Gewalttätigkeiten im Verlauf d. revolutionären Ereignisse nach d. Ende d. Ersten Weltkrieges (Almanca). Nusser. ss. 149-151. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021. 
  3. ^ Padfield, Peter (2001). Hess: The Fuhrer's Disciple (İngilizce). London: Cassell & Co. s. 13. ISBN 0-304-35843-6. 
  4. ^ Hürter, Johannes (2007). Hitlers Heerführer. Die deutschen Oberbefehlshaber im Krieg gegen die Sowjetunion 1941/42. 2nd edition (Almanca). ss. 624-625. ISBN 978-3-486-58341-0. 
  5. ^ Geiss, Immanuel; Wolfgang, Jacobmeyer (1980). Deutsche Politik in Polen 1939-1945. Aus dem Diensttagebuch von Hans Frank, Generalgouverneur in Polen. s. 11. ISBN 978-3810002969. 
  6. ^ a b Childers, Thomas (2017). The Third Reich: A History of Nazi Germany. New York: Simon & Schuster. s. 71. ISBN 978-1-45165-113-3. 
  7. ^ Charles, Hamilton (1984). Leaders & Personalities of the Third Reich, Vol. 1 (İngilizce). R. James Bender Publishing. ss. 172-173. ISBN 0-912138-27-0. 
  8. ^ Alisch, Michael (2010). Heinrich Himmler - Wege zu Hitler: das Beispiel Heinrich Himmler. Peter Lang. s. 111. ISBN 9783631612194. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021.