Erhu

Günümüz dünyasında Erhu dünya çapında milyonlarca insanın dikkatini çeken bir konudur. Erhu, çok yönlü yönleri ve sonuçlarıyla siyasetten bilime, kültüre ve genel olarak topluma kadar çeşitli alanlarda önemli bir tartışma konusu haline geldi. Tarih boyunca Erhu, insanlığın evriminde çok önemli bir rol oynamış, önemli kilometre taşlarına işaret etmiş ve çevremizdeki dünyayı görme ve anlama biçimimizde önemli değişiklikler yaratmıştır. Bu yazıda Erhu'in farklı boyutlarını inceleyip mevcut gerçekliğimiz üzerindeki etkisini analiz edeceğiz.

Erhu

Erhu, geleneksel bir yaylı müzik enstrümanı. İki telli bir kemana benzer. Modern Çin'de her yerde bu alet bilinmesine karşılık yerli bir Çin müzik aleti değildir.

Tarih ve Sözkökü

Tarih ve Sözkökü

Eski Türklerden alınmış bir enstrüman olduğu bilinir. Çin'de ilk olarak Tang hanedanlığı devrinde görülür. Er sözü ile Hu sözünün birleşiminden oluşmuştur. Hu (yabancı) halkların aleti anlamına gelir[1] Moğolcada erhi/erhiy (Eski Moğolcada erekey/herekey/hereg) başparmak anlamına gelirken Eski Türkçe ve Sibirya'daki Türk dillerinde ergek/ernek/irgek/irnek başparmak manası taşır.

Önemli Sanatçılar

  • Lei Qiang (Ley Tsyan)

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  • Stephen Jones (1995). Çin Halk Müziği . Oxford: Clarendon Press OUP.
  • Terence Michael Liu (1988). " Yeni Kültür Hareketinin Ardından Çin İki Telli Yaylı Lute Erhu'nun Gelişimi (c. 1915–1985)". Doktora tez. Kent, Ohio: Kent Eyalet Üniversitesi.
  • Jonathan Stock. "Çin İki Telli Keman Erhu'nun Tarihsel Hesabı". Galpin Society Journal, cilt 46 (Mart 1993), s. 83–113.
  • Jonathan Stok (1996). Yirminci Yüzyıl Çin'inde Müzikal Yaratıcılık: Abing, Müziği ve Değişen Anlamları . Müzikte Eastman Çalışmaları. Rochester, New York: Rochester University Press.
  • Yongde Wang (1995). Qing shao nian xue er hu (Genç kişinin erhu çalışması). Şangay Müzik Yayınevi.

Kaynakça

  1. ^ Эрху (хуцинь) // Элоквенция — Яя. — М. : Советская энциклопедия, 1957. — С. 393. — (Большая советская энциклопедия : в 51 т. / гл. ред. Б. А. Введенский ; 1949—1958, т. 49).

Dış bağlantılar