Deioces

Bugünkü yazımızda hem uzmanların hem de amatörlerin dikkatini çeken Deioces'in büyüleyici dünyasını keşfedeceğiz. Deioces, kökeninden modern toplum üzerindeki etkisine kadar hayatımızın çeşitli yönlerinde önemli bir rol oynamıştır. Bu makale boyunca, Deioces'in tarihsel öneminden gelecekteki sonuçlarına kadar farklı yönlerini ayrıntılı olarak inceleyeceğiz. Deioces'in tarihi, kültürü ve günümüz dünyasındaki önemi konusunda heyecan verici bir yolculuğa kendinizi kaptırmaya hazır olun.

Deioces, Medler'e fetih harekatına başlamalarını emrediyor. (Louis Boulanger'in (1806-1867) tablosundan)

Deioces (Antik Yunanca:Δηιόκης[1]) Med kabilelerini birleştirerek, Med İmparatorluğu'nu kurduğu belirtilen ilk Med kralıdır.

Medlerin ortaya çıktığı antik dönem kayıtlarında, Deioces adında Med liderinden bahsedilmemekle birlikte, Antik Yunan tarihçisi Herodot tarafından kendisinden bahsedilmiştir. Deioces yaşadığı dönemde çevresi tarafından adaleti, cesareti ve dürüstlüğü ile tanınıyordu.[2][3][4]

Deioces döneminde Medler.

Deioces, bu süreçte diğer krallıklarla ittifak kurmaya çalışmaktaydı. MÖ 715 yılında, Asur kralı ll. Sargon, Deioces'in Urartu kralı I. Rusa ile ittifak kurduğunu öğrendi. İsyanı bastırmak için Medler üzerine bir sefer düzenleyerek Deioces'i yakaladı ve ailesiyle birlikte Hama'ya (bugün Suriye'de) sürgün etti.[5]

II.Sargon'un ölümünü fırsat bilen Deioces, Manna ve Urartular'la ittifak kurarak bir fetih hareketine başladı. Kuzeybatı İran'ı ve günümüzün Azerbaycan topraklarını ele geçirdi. Otoritesini sağlamlaştırarak Med İmparatorluğu'nun temellerini attı.[6][7] Deioces, MÖ 653 yılında ölünce yerine oğlu Fraortis geçti.

Kaynakça

  1. ^ "Polyaenus, Strategems, 7.1.1". 23 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2021. 
  2. ^ İranicaonline/deioces. 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2021. 
  3. ^ Diakonoff. The Median History. 
  4. ^ G Smith, “Assyrian History. Additions to the History of Tiglath-Pileser II,” Zeitschrift für Ägyptische Sprache 7, 1869, pp. 92-100, 106-12. 
  5. ^ . M. Diakonoff, “Media,” in Camb. Hist. Iran II, pp. 36-148, esp. pp. 80 ff., 89 ff., 109, 112-13. 
  6. ^ M. Diakonoff, “Media,” in Camb. Hist. Iran II, pp. 36-148, esp. pp. 80 ff., 89 ff., 109, 112-13. 
  7. ^ G. Smith, “Assyrian History. Additions to the History of Tiglath-Pileser II,” Zeitschrift für Ägyptische Sprache 7, 1869, pp. 92-100, 106-12.