Avrupa Birliği vatandaşlığı

Bu makalede Avrupa Birliği vatandaşlığı konusunu inceleyeceğiz ve toplumun farklı yönleri üzerindeki etkisini analiz edeceğiz. Avrupa Birliği vatandaşlığı son zamanlarda büyük ilgi uyandıran bir konudur ve alaka düzeyi sınırları ve kültürleri aşmaktadır. Tarih boyunca Avrupa Birliği vatandaşlığı toplumun evriminde kritik bir rol oynamıştır ve etkisi bugün de önemini korumaktadır. Ayrıntılı analiz yoluyla Avrupa Birliği vatandaşlığı'in çeşitli yönlerini ve onun siyaset, ekonomi, kültür ve günlük yaşam gibi alanlardaki önemini inceleyeceğiz. Ek olarak, Avrupa Birliği vatandaşlığı'in gelecekteki olası sonuçlarını ve modern dünyada yaşama ve etkileşim şeklimizi nasıl etkileyebileceğini araştıracağız.

Almanca Reisepass (AB)
(Finlandiya pasaportu) AB vatandaşları, ülkelerine göre ortasındaki simge değişen ortak bir pasaport kullanır.
Yunan pasaportu

Avrupa Birliği vatandaşlığı, 7 Şubat 1992 tarihinde imzalanan Maastricht Antlaşması ile oluşturulmuştur. Avrupa Birliği'ne üye ülkelerin vatandaşlarının ulusal kimliklerine ek olarak verilmiştir ve kişilere bazı özel haklar sağlar.

Geçmişi

1992 Maastricht Antlaşması öncesinde, Avrupa Toplulukları antlaşmaları ekonomik bakımdan etkin kişilere hareket özgürlüğü sağlıyordu ama genellikle diğer kişilere bu hak tanınmıyordu. Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu'nu kuran Paris Antlaşması bu sanayi alanlarında işçilerin ülkelerarası serbest dolaşımına izin veriyordu.[1] 1957 Roma Antlaşması ise, tüm işçilerin ve hizmet sektörünün üye ülkeler arasında serbest dolaşımını sağladı.[2] Ancak bu antlaşma hükümleri Avrupa Adalet Divanı tarafından yalnızca ekonomik alanda sınırlı olarak yorumlanmadı ve daha geniş bir toplumsal düzeye yayıldı.[3] Genel anlamıyla Maastricht Antlaşması'nda oluşturulan Avrupa Birliği vatandaşlığı kavramı Amsterdam Antlaşması'nda daha da geliştirilmiş ve koşulları iyileştirilmiştir. Bu antlaşmada Avrupa Birliği vatandaşı olmanın, ulusal kimliğin yerini almadığı, onu yalnızca tamamladığı belirtilmiştir.

Vatandaşlık hakları

Roma Antlaşması'nda birliğe üye ülkelerin vatandaşı olan kişilere verilen haklar şunlardır:[4]

  • Ulusal kimliği nedeniyle herhangi bir ayrımcılığa uğramama güvencesi
  • Güvenlik güçleri gibi bazı istisnalar dışında birliğe üye herhangi bir ülkede çalışabilme ya da istenilen bir ülkede özgürce oturma ve okuma hakkı
  • Üye ülkelerde yerel seçimlere katılma ve bunlarda oy kullanabilme hakkı
  • Avrupa Birliği üyesi olmayan bir ülkedeyken, kendi ülkesinin büyükelçilik ya da konsolosluğu yoksa herhangi bir üye ülkeninkine sığınabilme
  • Kötü yönetim durumunda Avrupa Parlamentosu'na ya da Avrupa Ombudsmanı'na dilekçe yazabilme
  • Avrupa Birliği kurumlarına birliğin herhangi bir resmî dilinde dilekçe yazabilme ve aynı dilde yanıt alabilme
  • Avrupa Parlamentosu, Avrupa Konseyi ve Avrupa Komisyonu belgelerine özgürce ulaşabilme

Galeri

Diğer

Avrupa birliği dışında

Notlar

  1. ^ Article 69 7 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  2. ^ Title 3 3 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  3. ^ Craig, P., de Búrca, G. (2003). EU Law: Text, Cases and Materials. Oxford University Press. s. 706-711. ISBN 0-19-925608-X. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2009. 

Ayrıca bakınız

Avrupa Birliği Kronolojisi Antlaşmaları ve Genişlemesi
1951/1952 1957/1958 1965/1967 1992/1993 1997/1999 2001/2003 2007/2009 ?
Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu (AKÇT)
Euratom (Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu)
Avrupa Ekonomik
Topluluğu (AET) 		Avrupa Topluluğu (AT)
...Avrupa Toplulukları: AKÇT, AET (AT, 1993), Euratom Adalet ve
İç işleri (AİŞ) 		 
Güvenlik Güçleri ve Adalet Alanında İş Birliği
Ortak Dışişleri ve Güvenlik Politikası (ODGP)
A V R U P A   B İ R L İ Ğ İ   ( A B )
Paris Antlaşması Roma Antlaşması Brüksel Antlaşması Maastricht Antlaşması Amsterdam Antlaşması Nice Antlaşması Lizbon Antlaşması
"ÜÇ SÜTUN" - AT (AKÇT, AET/AT, Euratom), AİŞ, PJCC