Adaletçi Parti

Günümüz dünyasında Adaletçi Parti dünyanın farklı yerlerinde pek çok kişinin dikkatini çeken bir konu. Adaletçi Parti, toplum üzerindeki etkisinden popüler kültür üzerindeki etkisine kadar, etrafındaki dünyayı daha iyi anlamak isteyenlerin ilgi odağı haline geldi. Adaletçi Parti gelişmeye ve değişmeye devam ederken, birçok yönünü keşfetmek ve günlük yaşamlarımızı nasıl etkilediğini anlamak çok önemlidir. Bu yazıda Adaletçi Parti ile ilgili farklı yönleri ele alacağız ve çeşitli bağlamlardaki önemini analiz edeceğiz.

Adaletçi Parti
Partido Justicialista
KısaltmaPJ
LiderCristina Fernández de Kirchner
Kuruluş tarihi21 Temmuz 1946
MerkezBuenos Aires
Üyelik (2022)3.204.329
İdeolojiPeronizm[1]
Siyasi pozisyonMerkez sol[2]
Ulusal üyelikAnavatan için İttifak
Temsilciler Meclisi
100 / 257
Senato
31 / 72
Parti bayrağı
İnternet sitesi
pj.org.ar
Arjantin

Adaletçi Parti (İspanyolcaPartido Justicialista (PJ)), Arjantin'de bulunan bir siyasi partidir. Parti, 21 Temmuz 1946 tarihinde Juan Perón ve eşi Eva Perón tarafından kurulmuştur ve Peronizm içindeki en büyük koldur.

Parti başlangıçta kurucusunun adıyla daha önce Peronist Parti olarak adlandırılıyordu. Genel olarak Arjantin Ulusal Kongresi'ndeki en büyük partidir, ancak bu, partinin ana sol popülist kanadı olan Kirşnerizm'in rolü konusunda parti içindeki bölünmeleri yansıtmaz; bu kanat, partinin muhafazakar kanadı olan muhalif Peronistler (Federal Peronizm veya Menemizm olarak da bilinir) tarafından karşı çıkılmaktadır.

Arjantin'i 1946'dan 1955'e ve daha sonra 1973'ten 1974'e kadar üç kez yöneten Juan Perón dışında, Arjantin'in 11 cumhurbaşkanı Adaletçi Parti üyesiydi. Adaletçi Parti 1987'den bu yana neredeyse tutarlı bir şekilde Kongre'deki en büyük parti oldular.

Kaynakça

  1. ^ Claeys, Gregory (2013). CQ Press (Ed.). Encyclopedia of Modern Political Thought (set). CQ Press. s. 617. ISBN 9781506317588. 
  2. ^ Wallihan, Jake (2023). "The Strength of Democracy in Argentina and Where it Stands Today". The Journal of Foreign Affairs at Carolina. 8 (2). University of North Carolina at Chapel Hill. s. 29. doi:10.17615/kj66-1m54. 

Dış bağlantılar