Abell Kataloğu

Bu yazıda çeşitli alanlarda ilgi ve tartışma konusu olan Abell Kataloğu konusu ele alınacaktır. Abell Kataloğu, farklı alanlardaki ilgisi ve etkisi nedeniyle uzmanların ve genel kamuoyunun ilgisini çekmiştir. Tarih boyunca Abell Kataloğu, anlamını ve önemini daha derinlemesine araştırmamızı sağlayan çalışma ve analiz nesnesi olmuştur. Bu anlamda Abell Kataloğu'in faaliyet gösterdiği alandaki önemini ve katkısını anlamak için etrafında var olan farklı yaklaşım ve bakış açılarını derinlemesine incelemek gerekmektedir. Bu makale, bilgiyi zenginleştiren ve bu konunun eleştirel ve yansıtıcı analizini teşvik eden unsurlar sağlayarak Abell Kataloğu'e ilişkin geniş ve ayrıntılı bir vizyon sağlamayı amaçlamaktadır.

Bu madde gökada kümeleri hakkındadır. Bulutsular için Gezegenimsi Bulutsuların Abell Kataloğu sayfasına bakınız.
Abell 2744 gökada kümesi - Hubble Sınır Alanları görünümü (7 Ocak 2014).[1]

Abell Kataloğu, nominal kırmızıya kayma z <= 0,2 olan zengin gökada kümelerinin tüm-gökyüzü kataloğudur. George O. Abell’in bu kataloğu, orijinali 1958 “Kuzey Araştırması” olan ve sadece 2.712 kümenin olduğu listeye, önceki araştırmalarında ihmal edilen güney yarıküredeki 1.361 kümenin – 1989 "Güney Araştırması" – ilave edilmesi ve gözden geçirilmesiyle hazırlanmıştır.

Abell 1132

Kuzey Araştırması

2.712 gökada kümesi içeren orijinal katalog, Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nde bulunduğu sıralarda George O. Abell tarafından 1958'de yayımlanmıştır. Abell'in doktora tezinin bir parçası olan bu katalog, Palomar Gökyüzü Araştırması (POSS) kırmızı 103a-E plakaları üzerinde yaptığı görsel incelemeyle hazırlanmıştır. Araştırmanın ilk aşamalarında A. G. Wilson, rutin olarak plakaları inceledi ve Abell'e yardımcı oldu. Abell, araştırmanın tamamlanmasının ardından plakalar üzerinde daha detaylı bir inceleme yaptı. Her iki inceleme de 3,5x büyüteç ile yapılmıştır.

Bir kümenin kataloğa eklenebilmesi için dört kriter uygulanmıştır:

  • Zenginlik: Nüfusu en az 50 üye olan kümenin, büyüklük aralığı m³ ile m³+2 arasında olmalıdır. Sağlıklı bir hata payı elde etmek için bu kriter titizlikle uygulanmamıştır ve son katalogda üye sayısı elliden az olan pek çok küme bulunmaktadır. Abell, kümedeki gökadaların sayısına ve büyüklük aralığına (m³-m³+2) bakarak, "zengin gruplar"ı altı bölüme ayırmıştır:
    • Grup 0: 30-49 gökada
    • Grup 1: 50-79 gökada
    • Grup 2: 80-129 gökada
    • Grup 3: 130-199 gökada
    • Grup 4: 200-299 gökada
    • Grup 5: 299'dan fazla gökada
  • Yoğunluk: Bir küme, küme merkezinin yarıçapına dahil olan yerde elli veya daha fazla üyeyle yeterince yoğun olmalıdır. Bu yarıçap şimdi "Abell yarıçapı" olarak bilinir.
  • Uzaklık: Kümede nominal kırmızıya kayma, 0,02 ile 0,2 aralığında olmalıdır (yani durgunluk hızı 6.000 ile 60.000 km/sn aralığında). Abell, onuncu parlak üyenin büyüklüğüne göre "uzaklık grupları"nı yedi gruba ayırmıştır:
    • Grup 1: mag 13,3-14,0
    • Grup 2: mag 14,1-14,8
    • Grup 3: mag 14,9-15,6
    • Grup 4: mag 15,7-16,4
    • Grup 5: mag 16,5-17,2
    • Grup 6: mag 17,3-18,0
    • Grup 7: mag > 18,0
  • Galaktik-Enlem: Samanyolu çevresindeki gökyüzü alanı bu çalışmanın dışında bırakılmıştır çünkü bu alandaki yıldız yoğunluğu gökada kümelerinin tanımlanmasını zorlaştırmıştır.

Güney Araştırması

Gökyüzü kapsamı 1958 kataloğunda –27° kuzeyinde sınırlıydı. Bu ve diğer eksikliklerin giderilmesi için orijinal katalog gözden geçirilmiş ve ek bir katalog "Güney Araştırması" ile desteklenmiştir. Güney Araştırmasıyla Abell'in orijinal Kuzey Araştırmasına 1,361 zengin küme daha ilave edilmiştir.

Biçim

Abell kümelerini ifade etmek için standart olmuş biçim: Abell X, X = 1 den 4.076'ya. Örneğin Abell 1656.

Diğer alternatif biçimler: ABCG 1656; AC 1656; ACO 1656; A 1656 ve A1656 gibidir. Son yıllarda profesyonel gök bilimciler arasında ACO 1656 tercih edilen biçim haline gelmiştir.

Üyeler

Ana madde: Abell kümeleri listesi

Abell kataloğu içindeki bazı ilginç üyeler:

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Clavin, Whitney; Jenkins, Ann; Villard, Ray (7 Ocak 2014). "NASA's Hubble and Spitzer Team up to Probe Faraway Galaxies". NASA. 9 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2014. 
  • Abell, G O (1958). The distribution of rich clusters of galaxies. A catalogue of 2712 rich clusters found on the National Geographic Society Palomar Observatory Sky Survey. The Astrophysical Journal Supplement Series, 3. ss. 211-288. 
  • Abell, G O; Corwin, H G; Olowin, R P (1989). A Catalog of Rich Clusters of Galaxies. The Astrophysical Journal Supplement Series, 70. s. 1–138. 

Ayrıca bakınız